6.2.11

Οδός Γαληνού και ένα παγκάκι

Πάντα προτιμούσα την οδό Ζαχαρίτσα λόγω ονόματος. Στο Κουκάκι και αυτή. Η οδός Προπυλαίων πάλι είχε άλλη βαρύτητα. Μια ευθεία μέχρι το Ηρώδειο. Ακόμα πιο πριν ήταν η οδός Σοφρωνίσκου. Τώρα όμως εδώ και κάποια χρόνια είναι η οδός Γαληνού. Τέσσερα τετράγωνα όλα κι όλα. Με μονοκατοικίες όμως. Μερικές πρόσφατα ανακαινισμένες, μερικές όπως ήταν παλιά, ένα απλό ισόγειο και μεγάλες αυλές σαν αυτά που βλέπουμε στις ελληνικές ταινίες.

Στην οδό Γαληνού δεν ακούς αυτοκίνητα. Ακούς όμως γάτες, ακούς τον απέναντι που μιλάει στο τηλέφωνο, συζητήσεις μεταξύ γειτόνων στην μέση του δρόμου, το καροτσάκι που σέρνει κάποιος από τη λαική, τον απέναντι που παίζει ολημερίς πιάνο και σπανια κάποια λαικά από τον παππού δύο σπίτια παρακάτω. Η διατροφή γατιών οικόσιτων και μη στην οδό Γαληνού είναι κύρια απασχόληση των κατοίκων. Μπολάκια σε κάθε εξώπορτα, φαγητό στα γραμματοκιβώτια ώστε να μπορεί οποιοσδήποτε να γεμίσει τα μπολάκια. Γενεές γιατιών έχουν μεγαλώσει σε αυτό το δρόμο...


Εδώ στην άλλη άκρη του Κουκακίου, μπορεί να μην έχει δίπλα την Ακρόπολη, έχει όμως το λόφο από τη μία και τον πεζόδρομο της Ολυμπίου από κάτω. Και εκεί έχει ένα από τα ωραιότερα καινουργια καφενεία...σε σήμα και πάλι μια γάτα. Δεν είναι μόνο όμως ότι είναι ωραίο, είναι ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία η οποία εξηγείται λεπτομερώς στο σάιτ τους. Σε αυτά δεν έχω να προσθέσω κάτι, πέρα του ότι είναι πολύ όμορφα το πρωί, όταν ο ήλιος φτάνει μέχρι τα πίσω τραπεζάκια του καφενείου, ότι ο κόσμος που το δουλεύει είναι πάρα πολύ ευχάριστος και ότι οι τιμές είναι λογικές (φθηνές για την ακρίβεια) όπως θα έπρεπε κανονικά να είναι παντού. Α, το κρύο χοιρινό είναι θεσπέσιο....Και όσο αφορά τη βουνίσια γάτα, πάντα βρισκει παρέα να πιει τον καφέ της, όλο και κάποιος γάτος είναι ήδη εκεί, με αποτέλεσμα μερικές φορές να πηγαίνει 3 φορές την ημέρα...

το παγκάκι, στον πεζόδρομο της Γ. Ολυμπίου στον αριθμό 17-19

Προσεχώς: 48 ώρες στη Νότια Γαλλία

είπε μια φίλη χθες το βράδυ:
Οσο μπορείς ακόμα να την κοπανάς όταν ζορίζουν τα πράγματα, είσαι πολύ τυχερή.
Και έχει πάρα πολύ δίκιο...

3.2.11

Allo, allo, tu m'entends?



Μόλις μας ανακοίνωσαν ότι φτάνουμε στο Saint Raphael...Το παραπάνω τραγούδι το μαθαίναμε στη πρώτη δημοτικού
"Αλο, αλό μ' ακους; Κάνει καλό καιρό στο Σαν Ραφαέλ; εδώ κάτω από τη βρόχη μπορώ ακόμα να μυρίσω την Εστερέλ..."

2.2.11

Πόρτα

Εχεις ανοίξει 100 φορές αυτήν την πόρτα. Αλλές 100 έχεις χτυπήσει και σου έχουν ανοίξει. Τις περισσότερες φορές άλλωστε είναι ορθάνοιχτη και έχεις απλά περάσει. Οσες φορές την άνοιξεις σου είπαν "καλωσήρθες, σε περίμενα", όσες φορές χτύπησες, σου άνοιξαν και είπαν "πέρνα, που ήσουν τόσο καιρό;" και όσες φορές απλά πέρασες, σου είπαν "καλώστο".
Τώρα γιατί κάθεσαι στη μεριά σου, ούτε χτυπάς, ούτε ανοίγεις, ούτε περνάς; Απλά περιμένεις τον άλλο να τα κάνει όλα αυτα ;!


(Την Πορτάρα η γάτα τη βλέπει σχεδόν κάθε χρόνο. Τη τελευταία φορά που βρέθηκε κοντά ήταν 7 χρονών...Δε θυμάται αν πέρασε από μέσα...Μέσα στα κρύα του Παρισιού, η εικόνα που βλέπεις φτάνοντας στην Νάξο ανεβάζει λίγο τη θερμοκρασία)