30.5.09

Πολική αρκούδα στη Villette

Μετά την άκρως πετυχημένη μεταμφίεση ως πολική αρκούδα στη πλαζ, η βουνίσια γάτα οδεύει απόψε προς το πάρκο της Villette για να συναντήσει μια άλλη πολική αρκούδα. Villette Sonique και πάλι και περιέργως έχει ένα απίστευτο ήλιο! Στο πρόγραμμα για σήμερα:

Χθες αναχώρησε και μια φίλη για 4 μήνες στο Βόρειο Πόλο για να συναντήσει πραγματικές πολικές αρκούδες μέσα από ένα ιστιοπλοικό. Είναι τρελοί αυτοί οι γάλλοι!

http://jeannelacland.unblog.fr/



UPDATE: TUSSLE, pas mal du tout. Τουτέστιν πολλοί καλοί. Μη με ρωτήσετε τι μουσική παίζουν όμως. Ιδανική για γρασίδι και ήλιο. DUCHESS SAYS, ολίγον θορυβος, αλλά ωραίος θόρυβος, δεν κάνει για γρασίδι και ήλιο αλλά σίγουρα κάνει για αίθουσα.

19.5.09

ότι αγαπάω εγώ παχαίνει

"Ότι αγαπάω εγώ παχαίνει "


Όποια και να 'σαι, ό,τι και να 'σαι,
κάνε μου απόψε μουσακά.
Δεν σου ζητάω πολύ να ψήσεις
λίγα ζητώ: δύο ταψιά.

Αν είν' η υγεία μου σακατεμένη,
φταίει το πάχος κι όχι εσύ.
Ό,τι αγαπάω εγώ παχαίνει
κι όσο κι αν φάω, δεν μου αρκεί.

Όσες μπριζόλες έχω γνωρίσει
έφυγαν δίχως να ''πούνε κιχ'',
κι όμως δεν έχω καμιά μασήσει
με δυο μπουκιές τις έχω καταπιεί.

Αν η κοιλιά μου, είναι πρησμένη
φταίει ο χοίρος, και το κρασί.
Ό,τι αγαπάω εγώ παχαίνει
θέλω να φάω κι ένα αρνί.

Όποια και να 'σαι, κόκορα φτιάξε,
δυο μπούτια δωσ' μου τρυφερά,
λίγο η πείνα να ξαλαφρώσει,
κι ύστερα πιάσε κι έναν χαλβά.

Αν είν' η μούρη μου σοροπιασμένη,
δε φταίει η τούρτα με σαντιγί.
Ο μπακλαβάς σου που με τρελαίνει
και για επιδόρπιο, ραβανί.

16.5.09

Week-end στη Νορμανδία

Η Κυανή ακτή έπεφτε λίγο μακριά. Ετσι καταμεσής του Μαίου, πήραμε τα πουλόβερ μας, πήραμε τα χοντρά παντελόνια, πήραμε και για τα μάτια του κόσμου τις σαγιονάρες και κατευθυνθήκαμε ως καλοί Παριζιάνοι για σαββατοκύριακό στις κοντινές παραλίες ή για την ακρίβεια κάπου λίγο πιο κοντά από το Βόρειο Πόλο.
Δεν ακολουθήσαμε το ρεύμα, και έτσι δε φύγαμε Παρασκευή αλλά σάββατο μεσημέρι και έτσι δεν πετύχαμε κανέναν στο διάβα μας. Γυρίσαμε όμως Κυριακή βράδυ χωρίς όμως όλο το μπουλούκι που φρόντισε να γυρίσει νωρίς και να μην ψάχνει βενζινάδικο (σπάνιο είδος) σε ένα Παρίσι που κοιμάται.

Είναι σίγουρο ότι επιβίωσαμε από τη Νορμανδία. Οι αγελάδες δεν μας επιτέθηκαν, έιχε ήλιο και οι κατακτητές είχαν πάει διακοπές. Αλλωστε ήταν το τριήμερο της λήξης του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Η αλήθεια είναι ότι δε μπορούσες εύκολα να καταλάβεις τι εποχή είναι...

Η ιδέα να βουτήξουμε στα παγωμένα νερά της Μαγχης απορρίφτηκε γρήγορα προφανώς προφανώς. Μείναμε απλά στο να χαζεύουμε το απέραντο γαλάζιο. Για την ακρίβεια το απέραντο χακί.
Κάποιες παραλίες ήταν για γυμνιστές. Σε αυτές πρέπει να είσαι υποχρεωτικά γυμνός. Τώρα το πως κάθεσαι γυμνός στους 5 βαθμούς Κελσίου είναι άλλη ιστορία.
Το ανέκδοτο με τις καμήλες και τη Λάρισα το ξέρετε; Κυκλοφορεί και στη Γαλλία ολίγον τροποποιημένο.
Πριν φύγουμε από το Παρίσι συμβουλευτήκαμε όπως όλοι οι σωστοί γάλλοι τον Καιρό. Ηταν όπως φαίνεται στην αριστερή φωτό. Κι όμως το όνειρο έγινε πραγματικότητα και ίσχυσε η εικόνα Νο2!!!
Απορρίψαμε την ιδέα του κάμπινγκ παρότι ανήκει κατά τα φαινόμενα στα τοπικά έθιμα, λόγω κρύου. Απορρίψαμε επίσης τις βίλλες στην παραλία της Cabourg γιατί αφενός δεν είχαμε το κατάλληλο ένδυμα και αφετέρου ήταν χαμηλή σαιζόν και κανείς δε θα μας έβλεπε όταν θα ανοίγαμε τα παραθυρά μας ως κοντέσσες για να χαζέψουμε την περαντάζαδα.

Αρκεστήκαμε σε chambre d' hotes, στο ξακουστό Ouistreham. (Το οποίο μόνο ο Νταβίντ γνώριζε). Αφού φάγαμε στο Le Channel (το κανάλι κοινώς) το οποίο και συνιστούμε ανεπιφύλακτα, είχαμε τις εξής δύο και μόνο επιλογές για τη συνέχεια της βραδιάς: Ντισκοτέκ του Καζίνο μαζί με εικοσάχρονα, Καζίνο σκέτο. Επιλέξαμε το δεύτερο και χάσαμε τα λεφτά μας παρέα με τους κτηνοτρόφους της περιοχής καθώς και μερικούς κατοίκους της Απω Ανατολής που έρχονται στη Νορμανδία μόνο και μόνο για να παίξουν στα καζίνο. (Να σημειώσουμε εδώ ότι τα πλησιέστερα καζίνο στο Παρίσι είναι αυτά της Νορμανδίας. Το ίδιο το Παρίσι δεν έχει Καζίνο).


Η Νορμανδία έχει πολλά ξακουστά εδέσματα τα οποία έχουν και πολύ ομορφή όψη. Δυστυχώς δε καταφέραμε να δοκιμάσουμε πολλά από αυτά.

Οταν βρήκαμε όμως τη μοναδική παραλία με βότσαλο, ώστε να είμαστε σίγοουροι ότι δε θα καθήσουμε αναπαυτικά...

...Απολάυσαμε εκπληκτικές rillettes au calvados. Τουτέστιν τρίμματα χοιρινού κρέατος σε ένα απόσταγμα από μήλο.

Το βράδυ θέλαμε να κάνουμε μπάρμπεκιου όπως οι ιθαγενείς εκεί πέρα αλλά ο ουρανός είχε αρχίσει ήδη να σκοτεινιάζει. Αρκεστήκαμε σε μια Auberge λίγο έξω από την Houlgate.

Σκρώξαμε την πόρτα και βρεθήκαμε στα γαλλικά ΚΑΠΗ όπου η πατρόνα δεν άφησε στη γάτα τον πρέποντα χρόνο για να διαλέξει το μενού της, πράγμα που η γάτα το έφερε βαρέως για αρκετές μέρες μετά. Το υπολοιπο της εκδρομής πέρασε καταρχήν καταμετρώντας τα τανκς. Καθε χωριό και ένα τανκ. Η "αποβαση" κατάτα φαινόμενα υπήρξε το μέγιστο γεγονός στην περιοχή.


Καναμε και μια σιέστα στην υπέροχη παραλία της Omaha, χωρίς όμως να επισκεφτούμε το περίφημο νεκροταφείο. Η απόπειρα να μιλήσουμε σε γνήσιες ντόπιες αγελάδες και κυρίως να τις φωτογραφίσουμε δίπλα σε ανθισμένες μηλιές, απέτυχε δυστυχώς.

Επιστρέφοντας από Νορμανδικές ακτές, παρέα με δύο γάλλους και μία ελληνίδα και έχοντας περάσει 48 ώρες κοροιδέυοντας -καλοπροαίρετα πάντα- τη γαλλική κοσμοθεωρία έπεσα πάνω σε μια εταιρεία που φτιάχνει μπλουζάκια και διάφορα άλλα τινά που μοιάζουν πολύ με τα Kukuxumusu και τα οποία περιγράφουν τα δράματα της Νορμανδίας. Ο καιρός καταρχήν , τα βρωμερά τοπικά εδέσματα, τη διαμάχη για το Mont Saint Michel, τον παροξυσμό με την απόβαση...Οπως καταλάβαμε μετά από αυτό το υπέροχο διήμερο:
Νορμανδία= βροχή + αγελάδες + καμεμπερ +απόβαση + καζίνο+άγγλοι/αμερικάνοι/καναδοί+καλβαντός+παγωμένες παραλίες.

Πέραν της πλάκας, η παραλιακή Basse Nromandie είναι πάρα πολύ όμορφη αν και οι φήμες λένε ότι οι ενδοχώρα είναι ακόμα πιο όμορφη. Είναι και οι αγελάδες εκεί, και τα βουτυρα και τα τυριά.....

Motorosycho Special Horror

Καιρό είχαμε να πάμε προς το Glaz'art. Πέρα από το γεγονός ότι μαζέυει από τον πιο συμπαθητικό και "φυσιολογικό" κόσμο στο Παρίσι, είναι και πολυ όμορφο μέρος. Οπου γίνονται συχνά συναυλίες, προβολές, μεσημεριανά brunch και διάφορα άλλα ωραία. Εχει και σούπερ αυλή για το καλοκαίρι αλλά και για το χειμώνα και τα ti-punch είναι συμπαθέστατα. Βρίσκεται στην Porte de la Villette, ανάμεσα στο περιφερειακό δρόμο και το πάρκο της Villette, σε ένα μέρος όπου δε χαίρεσαι και πολύ να κυκλοφορείς μόνος μέσα στη νύχτα, ιδιαίτερα όταν οι συναυλίες ξεκινάνε τα μεσάνυχτα και έχουν στον τίτλο τη λέξη Horror.
Αφορμή για αυτή την εξόρμηση το Motorosycho special horror της περασμένης παρασκευής με προβολή τη Νυχτα των Ζωντανών Νεκρών, διάφορες ταινίες μικρού μήκους, συναυλία από τους κυρίους The Cavaliers, κάτι Pinups (ε καλα, αυτές για κλάματα ήταν αλλά είχαν πλάκα) , djs, δωρεάν μακιγιάζ και πολλά άλλα. Οι κύριοι The Cavaliers, pas mal du tout αν και δεν ειδικευόμαστε στο garage surf.

Οπου "φυσιολογικός" κόσμος, μάλλον τείνει σε αποβράσματα της κοινωνίας, που η γάτα συμπαθεί ιδιαιτέρως, πως να το πουμε..Ας το πούμε ρόκ φιγούρες

THe Cavaliers http://www.myspace.com/calaverascaballeros
Glazart: 7/15. Av. porte de la villette – Paris 19
www.myspace.com/glazart

7.5.09

Παρίσι-Τήνος

και ξαφνικά έσκασε ο ήλιος στο Παρίσι. Στα καλά καθούμενα, χωρίς μια προειδοποίηση χωρίς τίποτα. Δε τολμώ να κοιτάξω έξω από το παράθυρο. Είναι σίγουρο ότι τα καφέ είναι γεμάτα και οι Παριζιάνοι λίαζονται.


και δε ξέρω πως μου ήρθε ξαφνικά, αλλά θέλω να πάω στην Τήνο.

Τώρα που είναι άνοιξη, όπως πριν περίπου δέκα χρόνια που είχα πάει για καθαρή Δευτέρα. θέλω να μέινω στον πύργο και το πρωί να πιω τον πρώτο καφέ μου στην πλατεία του χωριού μαζί με ένα γαλακτομπούρεκο. Και μετά να κάνω βόλτα στα σοκάκια του χωριού.

και μετά θέλω να πάω προς τα Ιστέρνια, να κατέβω τα άπειρα σκαλάκια μέχρι τη παραλία και να τα ξανανέβω.

και μετά να πάρω τον ορεινό δρόμο και να σταματήσω να χαζέψω τους βράχους στο Βώλακα και να φάω λούζες, λουκάνικα, πηχτή, πιτσούνια, κουνέλι στιφάδο, ντόπια πεντανόστιμα κρέατα, φρουτάλια, ρεβιθοκεφτέδες, μαραθοκεφτέδες, σαλιγκάρια τηγανητά, νιτράδα με σύγλινο...

το απόγευμα θέλω να βρεθώ στον Πάνορμο για τη δύση και να βλέω τον ήλιο να πέφτει πίσω από το βουνό. Μετά θα φάω (και πάλι) ψαράκια στις ταβέρνες στο λιμανάκι...Και για να τα χωνέψω όλα αυτά θα ανέβω στον Πύργο μετα ποδια....

και όταν ξυπνήσω την επομένη, μετά τον καφέ στην πλατεία του Πύργου, θα ανακαλύψω όλα τα άλλα μέρη της Τήνου που δε γνωρίζω.

Η Josephine Baker μονοκοντηλιά


Ο Alexander Calder είναι κυρίως γνωστός για τα hanging mobile, ή module, ή όπως αλλιώς λέγονται καθώς και για τα μεγάλα αφηρημένα του γλυπτά.




Ομως πριν φτάσει σε αυτά υπάρχει μια μεγάλη δουλειά που αφορά «γλυπτά» από σύρμα, σαν μονοκοντηλιά, φιγούρες ανθρώπινες αλλά και ζώα σε τρείς διαστάσεις.

Δυστυχώς το διστιάτατο της φωτογραφίας δεν επιτρέπει την κατανόηση των έργων αυτών οπότε καλύτερα να επισκεφτείτε το Beaubourg μέχρι τις 20 ιουλίου και να δείτε την έκθεση που είναι αφιερωμένη στα παριζιάνικα χρόνια του Alexander Calder.




Από τα καλυτερα κάτι αγελάδες και γουρούνια προφανως καθώς και η Josephine Baker

Πριν από τα συμάτινα γλυπτά ο Alexander Calder δουλεψε για μια πενταετία πάνω σε ένα μικροσκοπικό τσίρκο όπου οι φιγούρες είναι φτιαγμένες από πεταμένα υλικά, σίδερα, κομματάκια ύφασμα, ξύλο και απλούς μηχανισμούς που επιτρέπουν απλά και εντυπωσιακά ένα κλόουν να πηδηξει πάνω σε ένα άλογο, μια αρκούδα να φουσκώσει μπαλόνια, μια χορεύτρια να κάνει ένα ιδιαίτερο σόου.



Περισσότερα εδώ

http://calder.org/

2.5.09

Βρε τι έπαθαν τα κακόμοιρα!

Δεν φτάνει που όλοι τα θεωρούν βρώμικα, ενώ αυτά απλά έχουν ευαίσθητη επιδερμίδα και αλείφονται με λάσπη για να μη καούν στον ήλιο, δε φτάνει που χρησιμοποιούνται ως χαρακτηριστικό για κάποιους που πολύ απέχουν από το επίπεδο ευστροφιας των -επιστημονικώς αποδεδειγμένα- γουρουνιών (βλέπε μπάτσοι), δε φτάνει που δίνουν απλόχερα ζαμπονάκια, χοιρομέρι, λουκανικάκια και εμείς τα περιφρονούμε...τώρα κατηγορούνται για πανδημία (και πολλοί λίγοι παραδέχονται ότι δε φταίνε αυτά τα κακόμοιρα).


Βρήκα και αυτή τη φωτό...Σούπερ, θέλω και εγώ ένα τέτοιο!