Παρίσι-Τήνος

και ξαφνικά έσκασε ο ήλιος στο Παρίσι. Στα καλά καθούμενα, χωρίς μια προειδοποίηση χωρίς τίποτα. Δε τολμώ να κοιτάξω έξω από το παράθυρο. Είναι σίγουρο ότι τα καφέ είναι γεμάτα και οι Παριζιάνοι λίαζονται.

και δε ξέρω πως μου ήρθε ξαφνικά, αλλά θέλω να πάω στην Τήνο.

Τώρα που είναι άνοιξη, όπως πριν περίπου δέκα χρόνια που είχα πάει για καθαρή Δευτέρα. θέλω να μέινω στον πύργο και το πρωί να πιω τον πρώτο καφέ μου στην πλατεία του χωριού μαζί με ένα γαλακτομπούρεκο. Και μετά να κάνω βόλτα στα σοκάκια του χωριού.

και μετά θέλω να πάω προς τα Ιστέρνια, να κατέβω τα άπειρα σκαλάκια μέχρι τη παραλία και να τα ξανανέβω.

και μετά να πάρω τον ορεινό δρόμο και να σταματήσω να χαζέψω τους βράχους στο Βώλακα και να φάω λούζες, λουκάνικα, πηχτή, πιτσούνια, κουνέλι στιφάδο, ντόπια πεντανόστιμα κρέατα, φρουτάλια, ρεβιθοκεφτέδες, μαραθοκεφτέδες, σαλιγκάρια τηγανητά, νιτράδα με σύγλινο...

το απόγευμα θέλω να βρεθώ στον Πάνορμο για τη δύση και να βλέω τον ήλιο να πέφτει πίσω από το βουνό. Μετά θα φάω (και πάλι) ψαράκια στις ταβέρνες στο λιμανάκι...Και για να τα χωνέψω όλα αυτά θα ανέβω στον Πύργο μετα ποδια....

και όταν ξυπνήσω την επομένη, μετά τον καφέ στην πλατεία του Πύργου, θα ανακαλύψω όλα τα άλλα μέρη της Τήνου που δε γνωρίζω.