28.6.08

Συναυλίες, γήπεδα και απορίες

Χαζεύω στο διαδίκτυο τον πανικό που έγινε με τα εισιτήρια για τη Madonna (και χαίρομαι πολύ που - το ομολογώ- κατάφερα να πάρω εισητήριο μέσω ιντερνετ για τη συναυλία στο Παρίσι και φθηνότερα-sold out σε 3 ωρες). Η απορία μου είναι γιατι εξαντλήθηκαν πρώτα τα πιο ακριβά εισητήρια; Από όσο ξέρω στα θεάματα είτε είναι όπερα είτε είναι ροκ συναυλία τα ακριβά εισητήρια φεύγουν τελευταία)
Stade de France και πάλι Stade de France...

Και μιας και μιλάμε για γήπεδα... Ωραίο το Parc des Princes...Μια ολόκληρη περιοχή κατοικίας στο Παρίσι όπου πάνω από 10 τετράγωνα πέρα από ο γήπεδο υπάρχουν σταθερές ταμπέλες που σε οδηγούν στη κερκίδα που θέλεις να πας. Ωραία και τα γκράφιτι στους χώρους εισόδου της Paris Saint Germain ( αν και δε τη χωνεύω την ομάδα). Και ωραίο το γήπεδο, πολύ και καλό μπετόν των σέβεντις. Και ακόμα πιο ωραίος o Bruce Spingsteen...

Και τέλος ακόμα πιο ωραίο το γεγονός ότι δε ξεκουφαινόσουν. Ειναι ίσως γνωστή η μανία της γάτας με την ηχορρύπανση και την ένταση της μουσικής στα μπαρ. Ειναι η δεύτερη λοιπόν συναλία που πηγαίνει και εντυπωσιάζεται θετικά από το γεγονός ότι μπορείς να παρακολουθήσεις μια συναυλία και ταυτόχρονα να μιλάς χωρίς να χάνεις κάτι από τη μουσική. Και να φανταστείτε ότι μοίραζαν και δωρεαν ς ωτοασπίδες στην είσοδο.

"Ωραίοι" και οι πενηντάρηδες γάλλοι ροκάδες. Φοβερές αμφιέσεις. Αναρωτιέμαι που κρύβονται όλοι αυτοί τον υπόλοιπο καιρό...

Ωραία και τα παιδάκια μπροστά μπροστά στους όμως μπαμπάδων και μαμάδων να παρακολουθών όλη τη συναυλία και να μιλάνε με τον Bruce.

Αυτά, τέρμα τα ωραία...

Ασχετο: νόμιζα ότι τα γήπεδα ήταν μεγαλύτερα...ή τουλάχιστον φαίνονται μεγαλύτερα στην τηλεόραση...Τελικά δε τρέχουν και πολύ πέρα δώθε οι ποδοσφαιριστές...

27.6.08

Κορσική εξαποστάσεως

Επειδή το πλάνο «εκδρομή στην Κορσική» αργεί να υλοποιηθεί, παρουσιάζουμε τις κορσικάνικες λιχουδιές προς το παρόν. Η Κορσική φημίζεται για τα κάστανα, το μέλι, τα αλλαντικά και τα τυράκια.
Το μέλι που έχει και ονομασία προέλευσης είναι μπουκιά και συγχώριο. Προτιμούμε το ανοιξιάτικο μέλι αν και το μέλι από καστανιές είναι μούρλια και αυτό. Chataigneraie το ονομά του και ταιριάζει με την κρέμα κάστανο ( και αυτή τυπική λιχουδιά). Από τα τυριά ξεχωρίζουμε το Brocciu, ένα φρέσκο τυρί κατσίκας-προβάτου που μοιάζει στην μυζήθρα. Συνδυάζεται περίφημα με ντοματούλα, αν και κανονικά τρώγεται μετά το γεύμα με κάποιο digestif. Επίσης είναι το βασικό υλικό για το εκπληκτικό γλυκό Fiadone. Τυράκι, ζάχαρη, λεμόνι, αυγουλάκια… Μιαμ μιαμ…Συνταγές βρίσκετε εύκολα στο διαδίκτυο. Και μιας και λέμε για γλυκά, προτείνουμε ανεπιφύλακτα παγωτό μέλι και παγωτό κάστανο Κορσικής. Μια πανδαισία. Επιστρέφουμε στα αλμυρά. Πέραν από τη γνωστή Coppa, γουρουνίσιο σαλάμι ( μιαμ μιαμ και πάλι), υπάρχει και το Figatellu. Λουκάνικο γουρουνίσιο με συκώτι γουρουνιού το οποίο είτε το τηγανίζουμε είτε το ψήνουμε στα κάρβουνα. Για το χειμώνα αυτό μιας και είναι προφανώς πολύ βαρύ. Συνοδεύεται συνήθως από φακές. Τελειώνουμε με πρόταση για κρασί. Λευκό Orenga de Gaffory, της περιοχής Patrimonio κατά προτίμηση του 2006. Εκπληκτικό φρέσκο κρασί από αμπελώνες Vermentinu.

Και αν το Παρίσι σας πέφτει πιο κοντά από ότι η Κορσική: La Balbuzard café. Τρεις (κορσικάνοι) λαλούν και δυο χορεύουν, σερβιτόροι έτοιμοι για πλακίτσα, ίσως λίγο απότομοι, αλλά κερνάνε ποτάκια μετά, καλές τιμές και ΘΕΙΚΑ γλυκά!

Le Balbuzard Café - 54, rue René Boulanger 75010 M° République

υγ: Βρέθηκα την περασμένη κυριακή σε πάρτυ που ουσιαστικά ήταν διαγωνισμός μαγειρικής. Και έπρεπε να ετοιμάσουμε κάτι, να του δώσουμε ένα όνομα, να το παρουσιάσουμε, να διαλέξουμε ένα μουσικό κομμάτι και να ταίσουμε του καλεσμένους. Γαλλους, Ιταλούς και Ελληνες είχε το πρόγραμμα και προφανώς φάγαμε καταπληκτικά. Μόνο που στο τέλος ήταν κάτι σαν το μεγάλο φαγοπότι, υποσχόμασταν να βάλουμε δεκάρι σε κάποιους αν μας επέτρεπαν να μη δοκιμάσουμε το γλυκό τους γιατί πρέπει να δοκιμάσαμε καμιά δεκαπενταριά. ( Η αφεντιά μου για λόγους ανωτέρας βίας δε συμμετείχε στο διαγωνισμό αν είχατε την απορια). Εκεί λοιπόν ήταν και ένας κορσικανός, ο οποίος δε μαγείρεψε μεν αλλα έφερε σπιτική Coppa. H Coppa καλή ήταν (φαγώθηκε και συνοδεία Rhum au gigembre -βλέπε επερχόμενο ποστ) αλλα το show του κορσικάνου ήταν αυτό που ήταν ολα τα λεφτα!

23.6.08

September Songs

και ας ειναι ακόμα Ιούνης, αλλά που θα πάει; θα περάσει και αυτό το καλοκαίρι...

Που να πάμε φέτος διακοπές;

Et la vie nous entraîne,
La sente quotidienne,
Mais la pauvre âme humaine,
Cherchant partout l’oubli,
A pour quitter la terre,
Su trouver le mystère
Où nos rêves se terrent


Για λίγο ακόμα


Αδειες παραλίες της Αττικής (Νοτιοδυτικά). Καθημερινές και πριν μπει ο Ιούλης...

21.6.08

Giselle

Τι μπορείς να κάνεις μετά από μια βραδιά με πολύ πολύ ποτό και πολύ πολύ χορό;
1. να πέσεις ξερός(ή) για ύπνο
2. να σκεφτείς να πιείς ένα παναντόλ ή κάτι παρόμοιο
3. να πιείς πολύ νερό
4...ή να ακούσεις κλασσική μουσική πολύ δυνάτα...

προτείνουμε Adolphe Adam και την μουσική για το μπαλέτο Giselle


http://www.youtube.com/watch?v=WyShMJxep7c

19.6.08

Caipiroska φράουλα, Χαμπουργκερ και Μπάλα

Το να βρεις ένα μπαρ στην Αθήνα με καλά ποτά, ελεγχόμενη ένταση μουσικής, καλό φαγητό, αναπαυτικές καρέκλες και ειδική αίθουσα προβολών (όπου αυτές τις μέρες οι θαμώνες παρακολουθούν το Euro) χωμένοι σε απίθανου καναπέδες...δεν είναι εύκολο πράγμα...
Το Nixon καλύπτει τις παραπάνω προδιαγραφές, και τουλάχιστον μεχρι τις 12, μπορείς να πιεις το ποτό σου χωρίς να ξελαρυγγιάζεσαι σε 'ένα πανέμορφο και προσεγμένο περιβάλλον


Αγησιλάου 61β, Κεραμεικός

Rooms to let

Μεσημέρι στο χειρότερο νησί του Αιγαίου. Οχι, το νησί από μόνο του είναι πανέμορφο. Αυτό που είναι χάλια είναι η τρελή τουριστική ανάπτυξη, τα κακή οικοδόμηση, τα χάλια αγγλικά μπαρ προσαρμοσμένα στα γούστα των βορειοευρωπαίων, το άθλιο φαγητό, οι άπειρες ξαπλώστρες που καταλαμβάνουν όλες μα όλες τις παραλίες...
ΟΜΩΣ: δε παύεις να είσαι σε ένα νησί του Αιγαίο και η αμτόσφαιρα ενός room to let, την ώρα που πέφτει ο ήλιος δε μπορεί παρά να είναι μοναδική. Μικρό μπαλκονάκι, καρέκλα του "γύφτου", και κάπου στο βάθος η θάλασσα...Και καταλαβαίνεις ότι το καλοκαίρι ήρθε...Και ψάξεις λίγο καλύτερα στο νησί -ακόμα- θα βρεις μερικά ήσυχα μέρη. Μαζί με το room to let βάζεις και ολίγα πουρνάρια, μερικές πέτρες, το απέρνατο γαλάζιο...και είσαι σε διακοπές. Εν προκειμένω η γάτα δεν ήταν σε διακοπές, σε δουλειά ήταν, αλλα με το κάθησε στο μπαλκόνι του room to let σκέφτηκε ότι έστω και για λίγο είναι διακοπές. Ο καθένας θα προτιμούσε κάτι καλύτερο από ένα room to let όμως έχουν και αυτά τη χάρη τους. Νομίζω ότι εκπέμπουν μια αίσθηση χαλάρωσης...Οχι;

Emotion Pictures - Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία


Πρόγραμμα προβολών και αναλυτικές πληροφορίες:

http://www.ameamedia.gr/festival



2ο Διεθνές Φεστιβάλ «Emotion Pictures - Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία»
Emotion Pictures στο Μουσείο Μπενάκη από τις 21 έως 23 Ιουνίου

Από τις 21 έως τις 23 Ιουνίου το Μουσείο Μπενάκη φιλοξενεί στο κτίριο
της οδού Πειραιώς το Φεστιβάλ «Emotion Pictures - Ντοκιμαντέρ και
Αναπηρία» στοχεύοντας στην ευαισθητοποίηση των ΜΜΕ και την ανάδειξη
των θεμάτων που προάγουν την αποδοχή των ατόμων με αναπηρία στην
ελληνική κοινωνία.

Μετά την μεγάλη επιτυχία του πρώτου Διεθνούς Φεστιβάλ «EMOTION
PICTURES», που πραγματοποιήθηκε το περασμένο καλοκαίρι και το οποίο
έτυχε μεγάλης προσέλευσης (με πάνω από 3000 θεατές) όσο και κάλυψης
από τα ΜΜΕ, ακολουθεί φέτος το δεύτερο με ένα πλούσιο πρόγραμμα 30
ταινιών από όλο τον κόσμο και βεβαίως και από την Ελλάδα. Το πρόγραμμα
αυτό με ταινίες για την ανεξάντλητη δύναμη της ζωής, αγκαλιάζει μεταξύ
άλλων θέματα όπως αναπηρία και σεξουαλικότητα, ομοφυλοφιλία, και
μητρότητα. Ταινίες με ποικίλο περιεχόμενο και φιλοσοφία, που μιλούν
διαφορετικά για την αναπηρία, από χώρες όπως Αφγανιστάν, Βιετνάμ,
Ρωσία, νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, Ιαπωνία.

Πολλές από τις ταινίες αυτές αναφέρονται σε κοινωνικά θέματα που δεν
τα συσχετίζουμε συνήθως με την αναπηρία, ενώ συνδέονται άρρηκτα μαζί
της, όπως ο πόλεμος και η περιβαλλοντική καταστροφή. Το παγκόσμιο
αναπηρικό κίνημα αγωνίζεται γι' αυτά τα θέματα και το φεστιβάλ δε θα
μπορούσε παρά να συμπορεύεται μαζί του, εντάσσοντας φέτος στο
πρόγραμμα προβολών αφιέρωμα γύρω από τους άξονες αναπηρία - πόλεμος -
περιβάλλον. Μετά την προβολή των ταινιών ακολουθεί συζήτηση με τη
συμμετοχή καλλιτεχνών και προσωπικοτήτων από την Ταϊτή, την Αγγλία και
το Αφγανιστάν, που αγωνίζονται να φέρουν στο προσκήνιο θέματα που
κρατιούνται συστηματικά στο περιθώριο.

Στην τελετή έναρξης του φεστιβάλ προβάλλεται η ταινία "Το όνειρό μου"
που παρουσιάζει την Καλλιτεχνική Ομάδα Ατόμων με Αναπηρία της Κίνας. Η
ταλαντούχα ομάδα έχει τιμηθεί από τον Γενικό Διευθυντή της UNESCO με
τον τίτλο UNESCO Artist for Peace. Στις προβολές που ακολουθούν
ανήκει, μεταξύ άλλων, το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ "Η Μισή Ζωή του
Ντένις Ο' Ρουρκ", το οποίο δείχνει τις επιπτώσεις των παράνομων
πυρηνικών δοκιμών στην υγεία των κατοίκων των νησιών Μάρσαλ. Η ταινία
έχει αποσπάσει το βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και το
βραβείο ειρήνης του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Βερολίνου.

Η έκπληξη του φετινού φεστιβάλ είναι ο νεότερος σκηνοθέτης στον κόσμο,
σύμφωνα με το Βιβλίο Γκίνες, ο οποίος πρωταγωνιστεί και στην ταινία
του, o δωδεκάχρονος Ινδός Κισάν Σρικάντ. Η πολυβραβευμένη ταινία του
"Στους πέντε δρόμους" συνέβαλε στο να γίνει ευρύτερα γνωστός ο αγώνας
που δίνεται στην πατρίδα του για το δικαίωμα των παιδιών του δρόμου
στη μόρφωση.

Το παιδί είναι στο επίκεντρο του Φεστιβάλ. Από φέτος το EMOTION
PICTURES αρχίζει συνεργασία με τον ινδικό οργανισμό "Chinh India
Forum" (Φόρουμ Τσίνx της Ινδίας - http://www.chinh.in/) και μαζί με το
σκηνοθετικό ντουέτο Μίνακσι και Βινάι Ράι (με 27 εθνικά και διεθνή
βραβεία) διοργανώνουν ένα εργαστήριο κινούμενων σχεδίων. Οι Ράι έχουν
αναπτύξει έναν ειδικό τρόπο να απελευθερώνουν τη δημιουργικότητα
παιδιών με αναπηρία με τη βοήθεια των κινουμένων σχεδίων. Καθοριστικής
σημασίας στην προσπάθεια αυτή υπήρξε η αρωγή της Ελληνικής Εθνικής
Επιτροπής UNESCO και του Ιδρύματος Ι. Φ. Κωστόπουλου. Η ταινία που θα
προκύψει από αυτό το εργαστήριο, με τη συνεργασία της Εταιρείας
Προστασίας Σπαστικών, και στο οποίο θα συμμετέχουν 30 παιδιά από την
Ελλάδα, παρουσιάζεται στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ στις 23 Ιουνίου
και θα προβληθεί σε όλα τα σχολεία που βρίσκονται υπό την αιγίδα της
UNESCO.

Το Φεστιβάλ ανοίγει με μια προφεστιβαλική εκδήλωση στις 20 Ιουνίου στη
Πλατεία Συντάγματος όπου θα προβληθεί η πολυβραβευμένη ταινία
videodance Το τίμημα της ζωής από την κορυφαία βρετανική ομάδα DV8,
καθώς και μια ταινία μικρού μήκους βασισμένη στο φωτογραφικό υλικό της
βραβευμένης φωτογράφου Έιμι Λάιν, η οποία έχει ταξιδέψει σε εμπόλεμες
περιοχές σε όλο τον κόσμο φωτογραφίζοντας παιδιά με αναπηρία


http://www.goculture.gr/story.aspx?s_id=2080

17.6.08

Κατσίκες

Για όλα τα θέματα υπάρχει ο κυρίαρχος λόγος ( μπορεί να είναι και πάνω από ένας αλλά δε θα κάνουμε ανάλυση σε αυτό τώρα). Για τα ζώα ο κυρίαρχος λόγος λέει ότι τα πιο έξυπνα ζώα είναι τα δελφίνια, οι σκύλοι και μπλα μπλα μπλα. Αηδίες! τα λένε έξυπνα γιατί εξημερώνονται και εκπαιδεύονται εύκολα.
Εδώ προτιμούμε το τρίπτυχο "κατσίκα-πάπια-γουρούνι"
Ανάλυση επί αυτού σε άλλο ποστ
Η γάτα δεν μπαίνει στο τρίπτυχο καθότι ανώτερο ον: Cats rule
οπως λέει και ένας φίλος οι κόσμος χωρίζεται σε αυτούς που είναι με τις γάτες και αυτούς που είναι με τους σκύλους...( αυτό δεν αποκλείει να συμπαθείς τους σκύλους...)
Κατσίκα λοιπόν! τη συναντήσαμε σε νησί του Αιγαίου και κουβεντιάσαμε λιγουλάκι

11.6.08

Peripatetic organisations (London)




Implicasphere

An occasional mini-publication that unearthing and reviving compelling, illuminating and curious ideas.

Implicasphere is an occasional mini-publication that seeks to unearth and revive compelling, illuminating and curious ideas in the form of image and text fragments. Taken from fields as diverse as folk craft, nuclear physics, metaphysical poetry, pulp novels, linguistics, criminology, film noir and astrology these fragments are unadulterated. Each issue takes the form of a single printed broadsheet and takes its theme from an everyday word that seems direct and concrete – 'mice', 'string', or 'the nose', for example. Not the scholarly paper it may appear at first to be, Implicasphere hypothesises and speculates; it is piratical, amateur and partial, dependent as it is on the vagaries of its editors' imaginations. Material is left in an unstable state, caught in the excitement of the first encounter with an unfamiliar idea, in the hope of provoking consternation, intrigue and reverie.

www.implicasphere.org.uk
info@implicasphere.org.uk



Canal

A peripatetic organisation hosted by different venues according to the project in hand.Canal formed in May 2006 with the aim of presenting a range of activities including discussions, screenings and performances. Originally based in a dedicated space on Vyner Street, East London, it is now a peripatetic organisation hosted by different venues according to the project in hand. As an informal group of artists and curators, Canal acts as a framework to generate a programme which is not exhibition-led but incorporates practitioners from other fields in addition to the visual arts. Canal is Anna Colin, Matthew Darbyshire, Sarah McCrory and Olivia Plender. It has worked with Simon Martin, Phyllida Barlow and Elinor Jansz among others. Hosted by venues including Peer, Between Bridges and AK28, Canal is now working on a series of projects for the Whitechapel Gallery's one-year offsite project, The Street.

canalonvyner.blogspot.com
canalonvyner@gmail.com

Centrefold

A limited edition publication in scrapbook format.

Centrefold is a limited edition publication in scrapbook format, with a print run of no more than 60 copies.

Born in 2003 from a curatorial project entitled Wooden Hearts, Centrefold is a low-tech cut-and-paste production. For each issue artists are invited to treat one or two pages as their own scrapbook; while a writer/historian/curator or artist is usually invited to produce the centrefold. All the pages are then complied, formatted, and designed - the latter by Reza Aramesh, or in collaboration with a guest artist. Centrefold attempts to record a non-linear (local) art history through the view of an artist (Aramesh), rather than echo how art is recorded and fictionalised by art historians. To date six scrapbooks have been created, the title of each taken from a socio-political issue at the time of its production.

www.rezaaramesh.com
info@rezaaramesh.com

temporarycontemporary

A nomadic project space exploring the intersections of contemporary art and social production.

temporarycontemporary is a nomadic project space run by artists Anthony Gross and Jen Wu exploring the intersections of contemporary art and social production. Originally based in Deptford, gallery exhibitions have now been replaced by activities like poker-games-as-group-shows, video events in pubs and Tate Modern, occasional art fairs and roving exhibitions in China. temporarycontemporary's next project Event Horizon takes place at the former Museum of Mankind, as part of the Royal Academy's first major contemporary project since Apocalypse. A consideration of art after the perceptible edge, this will take the form of a temporary occupation of four neo-classical spaces hosting major new commissions, performances and events radiating from a free-for-all slacker-lounge-café-bar.

www.tempcontemp.co.uk
www.metropolis-rise.co.uk
www.MrGross.com

Hub

Hubs are places to go to make ideas happen. Spaces for working, meeting, learning, connecting and relaxing. A diverse community for sharing knowledge, skills and ideas. And a rich programme of events addressing the challenges and opportunities of starting and growing values-driven ventures.






New ways of seeing and doing.

Hub Labs bring together thought-leaders, market-leaders and entrepreneurs to tackle global innovation challenges. The objective is to foster new ideas in response to intractable social, cultural and environmental challenges.

http://the-hub.net/labs.html


Here are just some of the hundreds of initiatives that are part of Hubs around the world.

WORN AGAIN 99% recycled footwear n ONZO energy monitoring devices for fuel poor homes n QUIET REVOLUTION urban wind turbines n AFRICA++ enterprising ideas for a new Africa n FRANK WATER sustainable bottled water supporting clean water projects n P3 CAPITAL finance and business development for green market opportunities n UNPACKAGED a better way of selling food n ENVISION enabling young people to change communities n GERMINATION creative production company that communicate ideas through fresh events n DYNAMIC DEMAND technologies to regulate our demand for energy n LAWYERS FOR CHANGE exploring new approaches to legal practice n THE FOOD COMMISSION the alliance for better food and farming n TWENTY FIFTY human rights and business consultancy n WALLACE AND GROMIT FOUNDATION supporting children’s healthcare in the UK n CONNECT INDIA engaging young Indian’s around the world in addressing India’s biggest challenges and opportunities n INTERFACE a carpet company on a journey to be the world’s most sustainable company n LIGHTWEIGHT MEDICAL pioneering and sustainable healthcare products and design n ASPIRE creating real jobs for homeless people n ARCHITECTS FOR HUMANITY architectural solutions to humanitarian crisis n GLOBAL TOLERANCE a values-driven communication agency n BIOREGIONAL developing sustainable and commercially viable products n ERGON ASSOCIATES promoting labour rights and good governance n ETHICAL FASHION FORUM developing ethical supply chains for the fashion industry n LEARNING HOUSE a centre for learning and enterprise development n ALASTAIR SAWDAY PUBLISHING promoting special and environmentally conscious places to stay n FREIGHTLINERS CITY FARM a small city farm in the heart of Islington.

Skin+Bones:


Skin+Bones: Parallel Practices in Fashion and Architecture






Embankment Galleries - 24 April - 10 August 2008

http://www.somersethouse.org.uk/skinbones/skinbones/default.asp

We all live in buildings and wear clothes. Traditionally, fashion and architecture have remained quite distinct. In recent years, however, the two disciplines have become closer than ever before.

Since the 1980s, these two worlds have increasingly shared intriguing connections. Sharing materials, design methods and fabrication has inspired radical developments.

Discover how over 50 internationally-renowned architects and designers including Alexander McQueen, Vivienne Westwood, Comme des Garcons, Yohji Yamamoto, Future Systems, Frank Gehry and Zaha Hadid 'fashion' buildings and 'construct' garments.

Specially selected new exhibits for London include work by Boudicca, Eley Kishimoto, Martin Margiela and Hussein Chalayan.

The exhibition was designed for Somerset House by architect Eva Jiricna and features over 200 works including iconic garments, 3D architectural models and film footage.

After huge success in Los Angeles and Tokyo, Somerset House brings this exhibition to Europe to open the new riverside Embankment Galleries.

Tickets can be purchased on the day from the Embankment Galleries admission desk.


Skin+Bones: Parallel Practices in Fashion and Architecture
is organised by The Museum of Contemporary Art, Los Angeles.

10.6.08

Καλοκαίρι στην Place Stalingrad



(θα επανέρθουμε στις απορίες από αυριο, μικρό διάλειμμα προς το παρόν γιατί έπιασαν ολάξαφνα οι ζέστες)

Οπως είπε και ένα φίλος το Παρίσι είναι η μόνη πόλη που έχει δώσει σε μια πλατεία το όνομα μιας πόλης που δεν υπάρχει πλεόν...

Η πλατεία αυτή διακόπτει το κανάλι και από Canal Saint Martin, μετονομάζεται βορείως σε Canal de l'Ourcq. Η Ροτόντα είναι έργο του Claude Ledoux
και αρχικά ήταν τελωνείο για τα εμπορεύματα που έμπαιναν μέσω το καναλιού στο Παρίσι.
Το 2006 στα πλαίσια γενικότερης ανακαίνισης του καναλιου, ξανασχεδιάστηκε και η πλατεία. Οταν φυσάει αεράκι, λόγω των υλικών ( και της βρωμιάς ενίοτε) έχεις την αίσθηση ότι σε λιμάνι της άγονης γραμμής και περιμένεις το πλοίο της γραμμής.


και για καφεδακι ή απεριτίφ την ώρα που πέφτει ο ήλιος ( αντε και για κανένα τυράκι γιατί το φαγητό δε πολυλέει):
25 est, place Stalingrad, 75019 Paris

Απορίες, εύκολες και δύσκολες [3]


3α. Μπορείς να ερωτευθείς έναν μπέμπη; ( παίζεται να είναι και μπέμπα οι γνώμες διίστανται)...Τον μπαμπα του πάντως σίγουρα τον ερωτεύεσαι, αλλά δεν έχουμε φωτό)


3β. Γιατι αυτά τα παιδάκια παίζουν, γελάνε, φωνάζουν αλλά δεν τσιρίζουν ούτε σκούζουν και όταν πέφτουν κάτω απλά ξανασηκώνονται γελώντας και πάλι ενώ οι γονείς τους τρώνε ήσυχα και αμέριμνα στην άλλη άκρη της πλατείας;

Απορίες, εύκολες και δύσκολες [2]


2. Οταν θα είμαστε στην ηλικία αυτής της γυκύτατης γιαγιάς, θα περπατάμε με την ίδια χάρη φορώντας ψηλοτάκουνα παπούτσια ( Η κυρία πήρε το ίδιο λεωφορείο με μας, έμεινε μισή ώρα όρθια και βγαίνοντας από το λεωφορείο περπατούσε πιο γρήγορα και πιο χαριτωμένα από εμάς)

Απορίες, εύκολες και δύσκολες [1]

Ξεκινάμε από τις έυκολες...οι δύσκολες θα γραφτούν στην Αθήνα
1. Μπορει να είναι αμαρτία η λαιμαργία σε μια πόλη που σε κάθε σου βήμα συναντάς κάτι τέτοιο;
(και ο νεαρός παραγωγός απο την Auvergne με ένα πλατύ χαμόγελο σε βάζει να δοκιμάσεις όλα του τα τυριά και σου χαρίζει και ένα υπέροχα βρωμερό chèvre, ενώ ο παππούς από το Aveyron σου εξηγεί μια ώρα τι είναι η fougasse και σου παραθέτει χίλιους τρόπους για να τη φας)

7.6.08

Maradona by Kusturica

Εδώ και κάτι μέρες θέλω να γράψω για αυτή την ταινία αλλά δε το κάνω γιατι δε ξέρω τι να πρωτογράψω και πως να το γράψω. Εβλεπα την αφίσα το τελευταίο διάστημα στο μετρό και δε μπορούσα να καταλάβω περί τίνος πρόκειται. Εχω μια δυσκολία με τα ντοκυμαντέρ, ο Μαραντόνα δε θα ήταν το αγαπημένο μου θέμα, αλλά αυτό με τον Κουστουρίτσα κάτι μου έκανε. Και εμφανίζεται φίλη ιταλίδα και μανιακή με το ποδοσφαιρο και μας ξεσηκώνει να πάμε. Οι άλλοι δε πολυθέλουν, η ιταλίδα επιμένει...και πάμε! Σπάνια αμέσως μέτα το σινεμά κάθομαι να συζητήσω την ταινία που είδα. Εδώ όμως στο Παρίσι, είθισται πολύ. Δεν ήταν ομως μόνο αυτό. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αυτής της ταινίας είναι ότι δίνει πολύ υλικό για διάλογο...Ετσι περάσαμε αρκετές ώρες μετά πίνοντας παστίς μιλώντας για τον Μαραντόντα και το Κουστουρίτσα και με την Ιταλίδα να είναι η μόνη που τελικά δεν της άρεσε η ταινία...
Δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου αλλά κάτι θα γράψω...Και το "χειρότερο" είναι - όπως αντιληφθήκαμε μετά- ό,τι ο καθένας είδε κάτι διαφορετικό μέσα σε αυτή την ταινία. Στην αρχή είπα " α πα πα, τι ήρθαμε να δούμε, βαρετό και προφανές", όμως όσο προχωρούσε όλο και με τραβούσε αυτό που έβλεπα. Νομίζω ότι περισσότερο από ένα ντοκυμαντέρ για το Μαραντόνα είναι μια αυτοναφορική ταινία όπου γνωρίζει κανείς το Κουστουρίτσα ( αυτό το πιστεύω εγώ, όχι οι άλλοι που είδαν την ταινία). Η ιστορία του Μαραντόνα είναι ψιλογνωστή κια ο Κουστουρίτσα στηρίζει τον μύθο, δεν τον διαλύει. Εχω πολύ καιρό να δω ταινίες του αλλά αυτό που θυμάμαι είναι ότι έχουν κάτι το οικουμενικό, κάτι αλληλογορικό και πάντα είναι ένα σχόλιο πάνω στον κόσμο μας. Κάπως έτσι είναι και το ντοκυμαντέρ για το Μαραντόνα όπου ο σκηνοθέτης ξεκινά λέγοντας μας ότι ο Μαραντόνα θα μπορούσε να είναι ήρωας όλων των προηγούμενω ταινιών του, όπου Βαλκάνια και Λατινική Αμερική μοιάζουν να έχουν άπειρα κοινά στοιχεία, όπου το "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" συμβαδίζει με το κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης, όπου ο Μαραντόνα συναντά τον Φιντέλ και το Μανου Τσάο, αλλά και το Σεράγεβο και τη μητέρα του Κουστουρίτσα, και οι δύο μαζί χλευάζουν το Μπους και τη Θάτσερ, όπου για άλλη μια φορά ανακαλύπτεις ότι οι άνδρες μένουν πάντα παιδιά είτε είναι σκηνοθέτες είτε ποδοσφαιριστές...Απλοικό το είπε η Σεσίλια το ντοκυμαντέρ, εγώ θα το έλεγα βαθειά ανρθώπινο, σοβαρά πολιτικό και "πραγματικό" όχι τόσο για τον Μαραντόνα, αλλά για το κόσμο στον οποίο ζούμε είτε μας αρέσει είτε όχι και που έχει μεγάλη ανάγκη από την ύπαρξη των μύθων. Και εχει και αυτό το θλιμμένο πρόσωπο ο Κουστουρίτσα...Ασχετο αυτό αλλά μου έχει μείνει...Οπως και όλη η ταινία, τη σκέφτομαι και τη ξανασκέφτομαι...Μπορεί να μην είναι κανένα αριστούργημα αλλά αφενός με έχει βάλει σε σκέψεις και αφετέρου βρήκα συναρπαστικη τη συνάντηση αυτών των δύο "επαναστατών"...
Συνιστάται σε ποδοσφαιρόφιλους και μη...Δεν αναπαράγω την κουβέντα που έγινε υπό τη μουσική υποκρουση μιας fanfare που έπαιζε jazz manouche πλαί στο κανάλι, πηγαίνετε να τη δείτε και τα ξαναλέμε.

http://www.maradona-lefilm.com/dp.htm
και ένα πολύ καλό σάιτ για τον Εμίρ
http://www.kustu.com/wiki/doku.php?id=

6.6.08

the solution is simple

Our extremely brave friend Alain Robert/Spiderman is risking his
life in New York right now. We're supporting him and thought you
would too.

If so, please send to all your friends and contacts. People from
55 countries have already joined Alain via his site -
http://www.thesolutionissimple.org

Alain is doing an amazing job, kicking-off the global pressure
that needs to be put on world leaders ahead of next month's G8
meeting.

Many thanks.

Pete
http://www.enoughsenough.org

--------------------
Friend,

Today is World Environment Day. I am climbing in New York, as a
peaceful way to create support for far greater and urgent action
from world leaders on global warming. Emissions are still
climbing. So am I. But, just like my six year old friend Dylan
taught me in London, The Solution Is Simple:

1 – Stop Cutting Down Trees. Plant More Trees.
2 – Make Everything Energy Efficient.
3 – Only Make Clean Energy.

The cost of action is no argument. The cost of acting now is far
less than the cost of acting too late. But the time for action is
running out, fast.

World leaders know this, but are still not acting fast or brave
enough. Last year, in Bali, they agreed to NO emissions reduction
target and two years of more talk.

But world leaders are changing. America's next President could
help lead the way. There's reason for hope.

We urgently need a global agreement for at least a 50% cut in
emissions, based on latest science telling us that 350 is the
only safe level of CO2 in the atmosphere.

World leaders meet again next month at the G8 conference in
Japan. YOU can help make sure they get the message.

PLEASE GO TO
http://www.thesolutionissimple.org, ENTER YOUR
DETAILS AND PRESS SEND ... THEN TELL YOUR FRIENDS.

Together, millions of us can help make history on the most urgent
and important issue of our lifetime.
It's that simple.

My deepest thanks.

Alain Robert
Spiderman
---------------------

banana republic


http://www.banana-republic.gr/

Το νέο project του Στέλιου Κούλογλου
και της ομάδας του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα

Villette Sonique [2]


The Go! Team ...χωρίς λόγια...Απλά υπέροχοι επί σκηνής!!!!
http://www.thegoteam.co.uk/
http://www.myspace.com/thegoteam

4.6.08

no borders

CACT - Contemporary Art
Center of Thessaloniki

"NO BORDERS (Just N.E.W.S.*)"
19 June - 28 September 2008

Collaborating institutions:
AICA & the European Centre for Contemporary Art in Brussels "La Centrale Électrique"

Opening reception: Thursday, 19 June 2008, 9 pm
Venue: Old Ice Chambers, Port of Thessaloniki, Greece

Opening speeches by Henry Meyric Hughes, Ramon Tió Bellido, Efi Strouza & Syrago Tsiara


http://www.cact.gr


Twenty-two art schools in 22 European countries... "come together" through the works of 29 of their graduates who transcend all borders and provide proof of the common - although with many different "dialects" - language of art in the exhibition titled "NO BORDERS (Just N.E.W.S.*)", which is being organised by the Contemporary Art Center of Thessaloniki in collaboration with the International Association of Art Critics (AICA) and the European Centre for Contemporary Art in Brussels "La Centrale Électrique" from 19 June (opening at 21:00) to 28 September 2008 at the Old Ice Chambers at the Port of Thessaloniki, Greece.

The purpose of the exhibition titled "NO BORDERS (Just N.E.W.S.*)" (in actual fact N.E.W.S. constitutes the initials of North, East, West and South) is to raise the profile of young artists from all over Europe in a way that reveals both their common roots and their diversity of expression. In view of the high level of artistic exchange that already exists in Europe, it simultaneously seeks to give fresh opportunities to young artists just setting out on their careers to show in a different environment and interact with a new public, thus overcoming the limitations imposed by geopolitics.

The exhibition - which was already a success in Brussels - was organised at the initiative of the International Association of Art Critics (AICA), which is based in Paris, with the help and support of AICA Ireland, AICA Denmark, AVCA Valencia and AICA Hellas. Each of the above bodies organised an international seminar in their region, followed by an examination of artists' dossiers. The final selection of work for the exhibition was made based on around 170 submissions by young artists who had been recommended by a total of 40 art schools, and on a subsequent interview with the artists who were short-listed.

At first sight, the works in the exhibition show a remarkable degree of homogeneity, despite the variety of techniques employed, from painting, sculpture and photography to video, installations and all kinds of digital techniques. However, this should come as no surprise, considering that these young artists are all taking their first steps towards independence and away from the background provided by their art school training.

Through their work these artists pose problems that are of an international nature, but seem to invite a 'glocal' response. In other words, the young artists who are recommended through the exhibition exploit their potential to the fullest, demonstrating their capacity to meld 'local' factors with reflexive mediation in fashioning a 'global' discourse.

The artists

Kristoffer Akselbo (Denmark) Ece Burgaz (Turkey) Nina Canell (Sweden/Ireland) David Cantera (Spain) Sebastian Christoffel (Germany/Netherlands) Coolturistes (Lithuania) Rudy Decelière (France/Switzerland) Marjan Denkov (FYROM) Kristina Draskovic (Serbia) Brendan Earley (Ireland) Willehad Eilers (Germany/Netherlands) Merike Estna (Estonia) Erica Eyres (Canada/United Kingdom) David Ferrando Giraut (Spain) Caroline Froissart (France) Simon Hitziger (France) Tellervo Kalleinen (Finland) Ulrike Knorr (Germany/Belgium) Maria Lusitano (Portugal) Kristina Müntzing (Sweden) Ailbhe Ní Bhriain (Ireland) Randi Nygård (Norway) Lala Rascic (Croatia) Katerina Sedá (Czech Republic) Ivana Smiljanic (Serbia) Mayra Vázquez (Spain) Babis Venetopoulos (Greece) Pernille With Madsen (Denmark) Zork a Wollny (Poland)