Παντελόνι σκι, οκ!
ισοθερμικό πάνω κατω, οκ!
γυαλιά ηλίου, οκ!
κασκόλ, οκ!
μπουφάν, οκ!
σκούφος, οκ!
κορδέλα για αυτιά, οκ!
αντιηλιακό, οκ!
κάλτσες, οκ!
πουλόβερ, οκ!
μάσκα, οκ!
εισητήριο για Grenoble, οκ!
Παρέα σούπερ, οκ!
Να γράψω για τα απογεύματα στα μπαρ της Αθήνας; Για τα υπέροχα παιδάκια που έφαγα κάπου έξω από το Ναύπλιο, για το χιονισμένο Παρίσι; Για τα Τζουμέρκα που ξύπνησα σήμερα το πρωί και σκέφτηκα ότι ακριβώς εκεί θα ήθελα να είμαι; Για τη Βασιλίτσα που δε πήγα αλλά πολύ θα ήθελα να είχα πάει; Για το κουνέλι με σαμπάνια που μαγείρεψα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι;
Κάνει κρύο, πολύ κρύο και η γάτα αν και βουνίσια, έχει πέσει σε χειμερία νάρκη ή τελοσπάντων απέχει από έντονες συγκινήσεις. Και να που μια απίστευτα δύσκολα μέρα ξεκινά και καταλήγει σε ένα γαστρονομικό οργασμό και ξαφνικά νεύρα, κρύο, άγχη…πάνε περίπατο.
Σε προηγούμενο ποστ είχα γράψει για την ανακάλυψη των κρασιών του Languedoc. Μπαίνουμε σε ένα Bar à vins, που ειδικεύεται επίσης στα φουα γκρά και τις πάπιες. Είναι άδειο, ο σερβιτόρος ολίγον υπεράνω, διαλέγουμε το φαί και πρέπει να διαλέξουμε ένα κρασί μέσα από ένα 5 σέλιδο κατάλογο με άγνωστες λέξεις. Θυμάμαι το Languedoc. Ωραία, να πάρουμε ένα από αυτά. Ποιο όμως; Να ρωτήσουμε το σερβιτόρο…Ναι, αλλά θα γίνουμε ρεζίλι. Όχι, γιατί εδώ δε γίνεσαι ρεζίλι. Ρωτάω λοιπόν, κάνει τη κλασσική ερώτηση « Ελαφρύ, φρουτένιο ή costaud» . Απαντώ costaud. Φεύγει, δε λέει τίποτα. Τι σημαίνει costaud ρωτάει η συνδαιτυμόνας μου. Γεροδεμένος απαντώ, φαντάσου ένα άνδρα, ωραία τώρα φαντάσου και το κρασί. Ο σερβιτόρος επιστρέφει μετά από κανένα δεκάλεπτο. Δε λέει τίποτα για το κρασί, με βάζει να το δοκιμάσω…Ουπς! Τη θεία γεύση είναι αυτή; Κατι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει…Σήμερα το πρωί διαβάζω και αντιγράφω «There was only one cooperative bottling any wine in Saint-Bauzille-de-Montmel when the appellation of Pic Saint-Loup was created, else the town probably would - and based on the gustatory evidence here at hand should - have been included. Christian Faure's 2004 Coteaux du Languedoc Gres de Montpellier L'Ecrit Vin (a tank-raised Mourvedre-Syrah-Grenache blend) smells of beef blood, plums, and bay leaf in Mourvedre-typical fashion. Juicy and intense in fruit on the palate, with notes of tar, resin, black tea, and bay adding complexity, this excellent value finishes with a long satisfying amalgam of juicy fruit, resinous herbal character, and salty tang.» Πρώτη φορά βλέπω να περιγράφουν κρασί σαν αίμα βοδιού…Pas mal! Αλλά αυτή δεν είναι παρά η πρώτη εμπειρία της βραδιάς.
Και εκεί που πίνουμε το κρασάκι μας, εμφανίζεται το φουα γκρά. Θα ήθελα να μπορώ να αναπαράγω την περιγραφή για το τι συμβαίνει μόλις φας μια μπουκιά φουά γκρα όπως την έκανε φίλη συνδαιτυμόνας…Δυστυχώς δε μπορώ…κάτι του στυλ: «σου συμβαίνει κάτι ανάλογο με τη σοκολάτα…μια υπέροχη απόλαυση ανεβαίνει μέχρι τον εγκέφαλο και από εκεί διανέμεται σε όλο το σώμα σαν ηδονική ανατριχίλα…» Και αν το φουα γκρά είναι απίστευτο όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα λόγια περιττεύουν. Ομοίως για ένα από τα καλύτερα magret de canard που έχω πετύχει ποτέ…
Και μιας και λέμε για σοκολάτα και φουά γκρά…Διάβαζα πρόσφατα εδώ, ευτυχώς στις οικονομικές σελίδες, για τα περίφημα macarons του Pierre Hermé, ένα από τα οποία είναι είναι με φουα γκρά και σοκολάτα…Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να το…Θέλω δηλαδή αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσα να αντέξω τέτοιο σοκ ;-)
…και μέχρι να τελειώσω και να δεήσω να ανεβάσω αυτό το ποστ, ξαναπήγαμε στο Le Domaine Léopold…σούπερ και πάλι το φουα γκρά, σούπερ και η τερίν κουνελιού…και ο σερβιτόρος αυτή τη φορά πιο συμπαθής...
Le Domaine Léopold : 36, rue Léopold Bellan 75002 Paris
Pierre Hermé : 72, rue Bonaparte 75006 Paris
http://parvas-amorgos.blogspot.com/
In this story I am not going to tell everything. Besides, there isn’t any story, really, just a series of ordinary events,of chance happenings in a family that resides in Chora of Amorgos. I will keep to a certain line, a certain order of events, a certain way in which one event succeeds another during the months that I was filming Dimitri Yiannakos, his wife Flora and their daughters. Dimitri and Flora have three daughters. Dina, that lives in Amorgos with them and her family. Rinio that lives in Naxos with her family and Maria that lives in Piraeus with her husband Dimitri who often comes to Amorgos to help. My own opinions will not intrude upon the line of the story, even though they are at the forefront of the events described.
Direction-Cinematography-Sound-Producer:Gerasimos Rigas
Editing:Yorgos Triantafyllou Music:Nikos Kypourgos
Production:Gerasimos Rigas T. +30 210 7291860 rigasfilms@gmail.com
Co-production: SKAI TV, Greece Betacam SP B&W 78’ Gerasimos Rigas Greece 2008.
Filmography: 2003 A journey to Cyprus 2006 Habits 2008 Parvas
World Sales: Gerasimos Rigas T. +30 210 7291860, rigasfilms@gmail.com
| Πάρβας - άγονη γραμμή |
 Από τις 22 Ιανουαρίου θα προβάλλεται αποκλειστικά στον κινηματογράφο Μικρόκοσμος Prince Filmcenter η ταινία Πάρβας – Άγονη Γραμμή. Η ταινία σκιαγραφεί την καθημερινότητα μιας οικογένειας που κατοικεί στην Χώρα της Αμοργού. Πρωταγωνιστής της είναι ο Δημήτρης Γιαννακός, γνωστός και σαν Πάρβας. Eίναι από τους τελευταίους που προφτάσανε να γεράσουνε με αυτά που πρωτοαγάπησαν. Τα κραταεί μέσα του στέρεα, διαρκή, όπως και ένας μακρινός του πρόγονος. Ο σκηνοθέτης Γεράσιμός Ρήγας λέει για την ταινία «Σε αυτή την ιστορία δεν υπάρχει αφηγητής. Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει πλοκή, απλά μια σειρά από τυχαία περιστατικά από την ζωή μιας οικογένειας που κατοικεί στην Χώρα της Αμοργού. Έχω εστιάσει σε μια συγκεκριμένη σειρά από στιγμές της καθημερινότητας στους 24 μήνες που κινηματογραφούσα τον Δημήτρη Γιαννάκο, την γυναίκα του Φλώρα και τις τρεις κόρες τους. Την Ντίνα που μένει στην Αμοργό μαζί με την οικογένεια της. Την Ρηνιώ που μένει στην Νάξο με την οικογένεια της και την Μαρία που μένει στον Πειραία με τον σύζυγο της Δημήτρη, ο οποίος έρχεται συχνά στην Αμοργό να βοηθήσει. Στις πλέον γαλήνιες και στις πλέον άγριες στιγμές η φύση είναι ένας επιπλέον συγγενής, εχθρικός καμιά φορά. Τα περιβόλια, οι ρεματιές, τα οπωροφόρα είναι καθημερινοί σύντροφοι.» Η ταινία αποτελεί το καταστάλαγμα μιας σταδιοδρομίας τριών τετάρτων του 20ου αιώνα και συνοψίζει τα κύρια χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή. Το ραφιναρισμένο γούστο και την αίσθηση ενός Αιγαιοπελαγίτη του 7ου π.Χ. αιώνα που επέζησε και έφτασε ως τις μέρες μας. Μια καθημερινή ιστορία στην Χώρα της Αμοργού. Τέσσερις εποχές, τέσσερα πρόσωπα στην Αμοργό... Χειμώνας Πρώτες εικόνες από την χιονισμένη Χώρα της Αμοργού. Ο Πάρβας όπως κάθε μέρα ξυπνά στις 5και30 το πρωί και πηγαίνει να ανοίξει το καφένειο του. Πρώτος πελάτης ο Γεράσιμος Σιμιγδαλάς, βόσκος της Χώρας που φθάνει στο καφενείο λίγο αργότερα. Ακολουθούν η Φλώρα, η Ντίνα και σιγά-σιγά η μέρα ξεκινά. Αργότερα, ο Πάρβας κατεβαίνει στα περγαλίδια του και καλλιεργεί το μικρό κομμάτι γης που του ανήκει. Η Φλώρα και η Ντίνα μένουν στο καφενείο. Άνοιξη Λίγες μέρες μετά το Πάσχα ο Δημήτρης Γιαννακός μένει στο κρεβάτι. Το καφενείο αναλαμβάνουν η Φλώρα και η Ντίνα. Οι μέρες περνούν και ο Πάρβας παραμένει στο κρεβάτι. Η καθημερινότητα του καφενείου συνεχίζεται κανονικά. Καλοκαίρι Ο Πάρβας πεθαίνει στις 29 Ιουνίου του 2006. Τελευταίος που τον επισκέπτεται ο Γεράσιμος Σιμιγδαλάς. Την άλλη μέρα η Φλώρα ανοίγει το καφενείο στις 5και45 το πρωί. Λίγο πιο μετά έρχεται η Ντίνα. Η Φλώρα και η Ντίνα έχουνε το φέρσιμο των βράχων της άγονης γραμμής που δέχονται τον άνεμο και τα κύματα και μέσα στην αλλαγή δεν αλλάζουν. Φθινόπωρο Η Φλώρα θα φύγει για την Νάξο, όπου θα μείνει με την άλλη κόρη της, την Ρηνιώ, και το καφενείο το αναλαμβάνει η Ντίνα…. Συντελεστές: Παραγωγή, Σκηνοθεσία, Φωτογραφία:Γεράσιμος Ρήγας Συμπαραγωγή: ΣΚΑΪ Υποστήριξη: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου Μουσική: Νίκος Κηπουργός Επιμέλεια Τίτλων: Βασίλης Διοσκουρίδης Συμμετέχουν: Δημήτρης Γιαννακός, Φλώρα Γιαννακού, Ντίνα Γιαννακού, Βαγγέλης Σιμαγδαλάς, Γεράσιμος Σιμιγδαλάς, Κωσταντής Γιαννακός, Ρηνιώ Σπυριδάκη-Γιαννάκου, Αρμέλ, Μαρία Θεολογίτου, Ανδρέας Γιαννακός, Κώστας Γιαννακός, Δημήτρης Γιαννακός, Μανώλης Δεσποτίδης, Δημήτρης Μαρκουλής Mαζί θα προβάλλεται και η μικρού μήκους Ο φορτηγατζής του Λευτέρη Ξανθόπουλου |
http://egosfirizo.wordpress.com/
