Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ

φωτό και σχόλια εν καιρώ (προς το παρόν είναι Χριστούγεννα)

http://whatstreetparty.blogspot.com/

coffee a' Athenes

Κάθεστε ήσυχα-ήσυχα στο κέντρο της Αθήνας και πίνετε το καφεδάκι σας...

 Ξαφνικά, πλακώνουν από τη μία οι ΜΑΤατζήδες !!! 
 Τι κάνετε ;;    

 Απλό, σηκώνετε το τραπεζάκι !!!!! 

Popopera

Η γάτα είδε μια πολύ καλή παράσταση αλλά είναι άρρωστη και δε μπορεί να γράψει...
Αντιγράφει λοιπόν από το πρόγραμμα:

"Les transgressifs détournements de genre de la compagnie EG | PC dirigée par Emio Greco et Pieter C. Scholten se poursuivent dans [purgatorio] POPOPERA. À Hell (Enfer), pièce créée en 2006, succède une première variation sur le purgatoire, inspirée, comme le précédent spectacle, de La Divine Comédie de Dante. Figure emblématique de ce parcours en spirale que l’on retrouve dans le mouvement des interprètes, la guitare électrique. L’instrument devient ici tour à tour objet de cérémonie ou extension du corps des danseurs. Évoluant sur la corde tendue des mélodies rock ou des stridences de la partition du compositeur Michael Gordon, la danse devient un spectacle à double vocation, une invitation au voyage."

Αναμένω από τον performance room να γράψει εδώ κάτι παραπάνω μιας και ήταν και αυτός στο γνωστό Théâtre de la Ville, που δε σε απογοητεύει πότε....

Α! θέλω να πάω να δω αυτό .

Good Morning, Mr. Gershwin

Ενδιαφέρεται κανείς;

i love Athens

Aux Champs Elysées [...] Il y a tout ce que vous voulez...Aux Champs Elysées

[To blog αυτό, από το ξεκίνημα μου έχει αποφασίσει να μη σχολιάζει την επικαιρότητα, να μη γράφει προσωπικες σκέψεις, υπαρξιακά και άλλα τινά (η αλήθεια είναι ότι ειδικά αυτό δυσκολεύεται να μη το κάνει) και να μη γκρινιάζει = Να γράφει μόνο για πράγματα που είδε, άρεσαν και κινησαν το ενδιαφέρον με ένα τρόπο αρκετά απολιτίκ αν και αυτό δεν πρακτικά δε γίνεται ποτέ. Ως εκτούτου, και για διάφορους άλλους λόγους, και κατόπιν ωρίμου σκέψεως η γάτα έκρινε ότι δε θα γράψει για τον "σουρεαλισμό των Champs Elysées" ...που θα ήταν σχόλια και πιο πολύ "πως περάσαμε στο rassemblement à l'ambassade"...Σε live εκδοχή όλα αυτα]

Je m'baladais sur l'avenue le cœur ouvert à l'inconnu
J'avais envie de dire bonjour à n'importe qui
N'importe qui et ce fut toi, je t'ai dit n'importe quoi
Il suffisait de te parler, pour t'apprivoiser

Aux Champs-Elysées, aux Champs-Elysées
Au soleil, sous la pluie, à midi ou à minuit
Il y a tout ce que vous voulez aux Champs-Elysées

Tu m'as dit "J'ai rendez-vous dans un sous-sol avec des fous
Qui vivent la guitare à la main, du soir au matin"
Alors je t'ai accompagnée, on a chanté, on a dansé
Et l'on n'a même pas pensé à s'embrasser

Hier soir deux inconnus et ce matin sur l'avenue
Deux amoureux tout étourdis par la longue nuit
Et de l'Étoile à la Concorde, un orchestre à mille cordes
Tous les oiseaux du point du jour chantent l'amour

Aux Champs-Elysées, aux Champs-Elysées
Au soleil, sous la pluie, à midi ou à minuit
Il y a tout ce que vous voulez aux Champs-Elysées

προς το παρόν λοιπόν μόνο φωτό και ένα άρθρο

http://www.rue89.com/2008/12/13/soutien-agite-aux-jeunes-grecs-sur-les-champs-elysees

Παρεπιπτόνως, για άλλη μια φορά τα Champs Elysées τα χριστούγεννα είναι υπέροχα....

οι φωτό δεν είναι δικές μου...

Καταγγελία

Αρκεί πια με αυτο το Μπατσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι...Το οποιο ακούστηκε και σήμερα στα Ηλύσια Πεδία ως Flics-Porcs-Assassins. Βέβαια δε ξέρω ποιος είχε την ιδέα αλλά τουλάχιστον εδώ μιλούμε για χοιρινά και ουχί για γουρουνάκια. Ας είναι Μπατσοι-Πεπόνια-Δολοφόνοι...Η ό,τι αλλο...αλλά όχι γουρουνάκια!!!

Credits (Alpes II)

Στην αναδρομή της σχέσης της γάτας με τα βουνα (στην ενήλικη ζωή) πρέπει να αποδοθούν και μερικά credits.
Πρώτο και καλυτερο credit: Η γάτα επέστρεψε στα βουνά μετα από 5χρονή απουσία χάριν σε κύριο γάτο, που πιο πολύ για αρκούδα κάνει...Βέβαια ο κύριος αρκούδος παίρνει φόρα πλέον και κατεβαίνει τις πίστες και δε περιμένει τη γάτα, παρότι η γάτα παλλιότερα έκανε δύο στροφές και περίμενε, για να μη θυμηθούμε την φορά που οδήγησε σε πανικό το Φτερόλακα-Κελλάρια γιατί ο αρκουδος αποφάσισε να βγάλει τον ώμο του. (Και κυρίως γιατι στο απαράδεκτο χιονοδρομικό κέντρο που λέγεται Παρνασσσός δεν έχει ιατρείο στη Φτερόλακα, αλλά ποιος παεί στη Φτερόλακα, οι trendy ξέρουν μόνο τη καφετέρια των Κελαριών...sorry ξέγυφα)Παρά τη γκρίνια, mille merci Monsieur!
Δεύτερον credit στον κύριο που αναφέρθηκε στο προηγούμενο ποστ και ο οποίος λέει πάντα ναι στις φαεινές ιδέες της γάτας. Το οποίο έχει συχνά ως αποτέλεσμα αυτοκίνητα κολλημένα στο χίονι ή να κρέμονται σε γκρεμούς, σκι ανάμεσα σε δέντρα που οδηγούν στο πουθενά κτλ κτλ (ο πρώτος κύριος ειδεύεται και αυτός στις περιπέτειες)
Τρίτο credit στον κύριο που αφού του έσπασα τα νεύρα στο πρώτο κοινό μας σκι προς 3-5 μεριά και πέριξ( για άσχετους λόγους), ήταν ο πρώτος που επικρότησε άνευ συζητήσεων το πρότζεκτ "εβδομάδα σκι στις Αλπεις" και βρέθηκε με τη γάτα στο δράμα της Λαγκράβ.
Τελευταίο credit στο κύριο που έμαθε σκι σε ένα χρόνο και του βγάζουμε το καπέλο και σε λίγο θα μας αφήνει πίσω του. Και με τον οποίο (και τον προηγούμενο) μπορούμε να κάνουμε απίστευτες σαχλαμάρες μέσα στα χιόνια και δε λέει ποτέ οχι σε μια παγωμένη μπύρα σε παγωμένο τοπίο.

(ok, έγραψα και ένα πιο προσωπικό ποστ...για να ελεγξω και ποιοί φίλοι διαβάζουν...Θα επιστρέψω με βόλτα στις Αλπεις σύντομα)

Les Alpes, mon amour

Πριν περίπου πέντε χρόνια, όταν η γάτα αποφάσισε να μετοικήσει στο Παρίσι, είχε κάτι στο πίσω μέρος του μυαλό της πέραν από το γεγονός ότι ήθελε να ζει και κυρίως να τρώει στη πόλη του φωτός. Ηξερε ότι εκεί κοντά βρίσκονται κάτι ψηλά βουνά που τα λένε Αλπεις. Είχε βρεθεί σε αυτά τα βουνά σε βρεφική ηλικία, όταν ο θείος γάτος ζούσε στο Παρίσι και κάθε χρόνο έπαιρνε την αδερφή γάτα, τη γιαγιά γάτα και το γατάκι ( αυτή είμαι εγώ) , αυτοκινητάδα από την Αθήνα μέχρι το Παρίσι. Μικρό το γατάκι, δε θυμάται πολλά, θυμάται όμως τη Mer de Glace, θυμάται κάτι τελεφίκ, θυμάται και τις μπύρες που έπιναν οι μεγάλες γάτες σε κάτι χιονισμένα τοπία. Και έτσι αποφάσισε να γίνει «βουνίσια γάτα». Σε αυτό συνέβαλε ο μπαμπάς γάτος που είχε γνωρίσει τα σημερινά ελληνικά χιονοδρομικά πριν καν γίνουν χιονοδρομικά και αποφάσισε ότι με το που θα περπατούσε το γατί, θα το φορούσε σκι στα πόδια. Οι μέθοδοι εκμάθησης σκι ήταν ολίγον καταπιεστικές και καθόλου παιδαγωγικές και οι λύσεις ήταν δυο: είτε το γατί να μισήσει τα βουνά και το χιόνι, είτε να τα λατρέψει. Εγινε το δεύτερο και έκτοτε κάθε σαββατοκύριακο το γατί ήταν στον Παρνασσό. Τότε δεν είχε ακόμα κόσμο, πήγαινε και καθημερινές ( κοπάνα κοινώς) και όταν μεγάλωσε, και ενώ εντωμεταξύ ο Παρνασσσός έγινε μέρος προς αποφυγήν γνώρισε και τα άλλα βουνά της Ελλάδας…Κάτι έλλειπε όμως…Καλά και ωραία όλα αυτά, αλλά το γατί που είχε γίνει γάτα πλέον δε μπορούσε να περιοριστεί στα ελληνικά βουνά.

Μια ωραία πρωία συνειδητοποίησε ότι ένας καλός της φίλος ζούσε στην Γκρενόμπλ. Φίλοι ήταν καλεσμένοι σε αυτό το σπίτι, έιπε να πάει και αυτή. Και καθώς το τρένο πλησίαζε, οι Αλπεις αποκαλύφθηκαν μπροστά της. Το θέμα είχε λήξει. Το επόμενο πρωί η γάτα θα βρισκόταν εκεί πάνω. Δήλωσε ότι θα πάρει μόνη της το λεωφορείο στις 7 την επομένη. Μάταιες προσπάθειες έγιναν για να την πείσουν ότι δε μπορούσε να πάρει μόνη της τα βουνά. Τι να κάνει η καλή της φίλη αποφάσισε να τη συνοδέψει. Τι να κάνει η άλλη της φίλη, εντόπισε φίλο με αυτοκίνητο και σνόουμπορντ (αυτό το τελευταίο η γάτα το κατάπιε χωρίς να πει κουβέντα τη συγκεκριμένη φορά) και πουρνό πουρνό βρέθηκαν στις 2 Alpes. Η γάτα που όπως είπαμε ήταν μεγάλη γάτα έκανε σα μωρό γατί. Μετά από άπειρες δηλώσεις του στυλ «ζω την καλύτερη στιγμή της ζωής μου», «αφήστε για πάντα εδώ» , «δε θέλω άνδρα, δε θέλω φαί*, θέλω να κάνω σκι» πείστηκε ότι πρέπει να γυρίσει σπίτι της. Ο κύβος όμως ερρίφθει. Ένα μήνα μετά ξεσήκωσε τον πιο περιπετειώδη φίλο της και για μια εβδομάδα γνώριζε κάθε μέρα και άλλο χιονοδρομικό. Ανακάλυψε ότι οι 2 Alpes δεν είναι τίποτα μπροστά σε κάποια άλλα απίθανα χιονοδρομικά που γνώρισε, δε παύει όμως να θυμάται αυτή την πρώτη εμπειρία. Βαράει δε το κεφάλι της που όλα αυτά δε τα γνώρισε νωρίτερα, παρά μόνο τελευταία που γέρασε αλλά το ραντεβού με τις Αλπεις είναι πλέον στο πρόγραμμα της χρονιάς. Και μιας και η σαιζόν ξεκινά, τα επόμενα ποστ θα είναι αφιερώματα στις Αλπεις…Προς το παρόν φωτό μόνο από την πρώτη της αγάπη.

*αν η γάτα είπε ότι δε θέλει φαί, κάτι πολύ συγκλονιστικό της είχε συμβεί…Μάλλον αμέσως μετά αναθεώρησε τη δηλωσή της. (Αμέσως μετά μάλλον την έπεσε σε μια tartiflette)

La Durée

(άνευ σχολίων)

Βόλτα γιοκ, έμπνευση γιοκ

Ιδού η παρηγοριά των τελευταίων ημερών. Η βουνίσια γάτα πέφτει σε χειμερία νάρκη

Ladurée Bonaparte: 21 rue Bonaparte - 75006 Paris

Ladurée Royale:16, rue Royale - 75008 Paris

Vraiment vous n' etes pas des anges

Σάββατο βράδυ σε πάρτυ στο Παρίσι. Εχει γίνει συνήθεια πια...Και παίζει τραγούδια απο αυτά που κάτι της λένε της γάτας...:I'm looser baby! Κάποιος λέει "χιονίζει" και η γάτα τρέχει στο παράθυρο...Οι νιφάδες χοντρές έχουν ήδη σκεπάσει τα αυτοκίνητα. Και τότε βάζει ΤΟ τραγούδι. Σε διασκευή όμως. Ωραία διασκευή αν και η καλύτερη είναι μακράν των Bratsch. Αλλά για αυτούς θα πούμε άυριο το πρωί, είναι ήδη αργά ...Depuis que le monde est né, il faut tout vous pardonner!


Johnny, tu n'es pas un ange
Ne crois pas que ca m'derange
Jour et nuit je pense a toi
Toi tu te souviens de moi
Au moment ou ca t'arrange
Et quand revient le matin
Tu t'endors sur mon chagrin
Johnny, tu n'es pas un ange

Johnny, Johnny si tu etais plus galant
Johnny, Johnny je t'aimerais tout autant

Johnny, tu n'es pas un ange
Ne crois pas que ca m'derange
Quand tu me reveilles la nuit
C'est pour dire que tu t'ennuies
Et quand revient le matin
Tu t'endors sur mon chagrin
Johnny, tu n'es pas un ange

Johnny, Johnny si tu etais plus galant
Johnny, Johnny je t'aimerais tout autant

Johnny, tu n'es pas un ange
Apres tout qu'est-ce que ca change
L'Homme saura toujours trouver
Toutes les femmes du monde entier
Pour lui chanter ses louanges
Des qu'il en sera lasse
Elles seront vite oubliees
Vraiment vous n'etes pas des anges

Johhny, Johnny depuis que le monde est ne
Johhny, Johnny il faut tout vous pardonner

Φοινοκιο

Και επειδή κάποιοι/ες αναγνωστριες/ες μας μπορεί να είναι βλάχοι ή ακόμα και απλά επαρχιώτες, και δεν καταλαβαίνουν τι είναι το φοινόκιο που αναφέρεται στην συνταγή της γάτας με τα μπαρμπούνια, ιδού μια εικόνα για να το αναγνωρίσετε μόλις το δείτε στο σούπερ μάρκετ.

κρασιά του Languedoc

To σάββατο η γάτα βρέθηκε και πάλι στο Marché des Enfants Rouges. Φεύγοντας είδε ότι ένας καινούργιος πάγκος υπήρχε με κρασιά μικρών παραγωγών ανά τη Γαλλία. Θυμήθηκε τη κουβέντα που είχε το περασμένο βράδυ που έλεγε για πολλοστή φορά ότι επιτέλους θα μάθει τα κρασιά. Οχι ότι δε ξέρει τα βασικά, μπορεί ακουθώντας απλές συνταγές να διαλέξει ένα κρασι για ταιριάξει το φαγητό της. Αλλά εντυπωσιάζεται συνέχεια με τους φίλους τους τους Γάλλους που ότι άσχετο κρασί και να τους βάλεις μπροστά τους μπορούν να σου μιλάν για αυτό μια ώρα πριν κάν το ανοίξουν...Και έτσι είπε οτι θα φτιάξει σιγά σιγά κάβα, ή τουλάχιστον θα σημειώνει στο μπλοκάκι που κουβαλά μαζί της για αυτό ακριβώς το λόγο και δε το χρησιμοποιεί ποτέ. Χαζεψε τα κρασιά, είδε ότι πολλά ήταν από τη περιοχή του Languedoc, παντελώς άγνωστα αλλά πολλά υποσχόμενα. Και αφού περίμενε υπονομονετικά τη καβίστρια να τελειώσει με το κυριούλη έγνεψε ότι θέλει και αυτή βοήθεια..
-Τι θα θέλατε;
-Δε ξέρω...
-Πως να σας βοηθήσω;
-Θα ήθελα να πάρω κάποια κρασιά, 4 μπουκάλια για παράδειγμα για να δοκιμάσω και να αρχίσω να μαθαίνω
- τι θέλετε να συνοδέψετε;
(Και που να ξερω, ξέρω μήπως τι θα φάω αύριο;)
- Ας πουμε δύο για κόκκινο κρέας και 2 για τυρί
- Πολύ ωραία...
μου τα βάζει ξεχωριστά για να μη μπερδευτώ, Τα απομνημονεύω, πάω σπίτι, τα βάζω πάλι χωριστά και περιμένω την ευκαιρία να δοκιμάσω...
Και αποφασίζω απόψε να ανοίξω το ένα ( με τυρί)
Μπλακ άουτ! Ποιο πρέπει να ανοίξω;
καταλήγω να ανοίξω αυτό:

Mas Foulaquier, L' Orphée, Pic Saint Louc 2006

Εχω την αίσθηση ότι έχω κάνει λάθος. Μάλλον για κρέατα πήγαινε αυτό. Αλλά μ' αρέσει. Ανήεκει στη κατηγορία τουλάχιστον που μου αρέσει. Δε ξέρω την ορολογία, είναι τα δυνατά φρουτώδη κρασιά που έχουν μια γεύση παλιατζούρας...

Ψάχνω το γουεμπ να δω τι έχω πιει. Δύσκολα τα πράγματα γιατί όπως είπαμε πρόκειται για μικρό παραγωγό.

Μεταφράζω (σχεδόν)
50% syrah, 50% grenache

"σώμα συμπυκνωμένο (;), δυνατή μύτη γεμάτη δροσιά. "
"Πραγματικό φεστιβάλ μαύρων φρούτων."
"Μια γιορτή gourmande. Αυτή η μύτη γεμάτη ζωή συνοδεύεται από πολύπλοκες νότες κερασιού. Είναι τραγανό και γοητευτικό...Το στώμα είναι στο ύψος της μύτης και οι τανίνες μια χαρά. Το όλον ένα μπουκέτο της άνοιξης με νότες δέρματος και μάυρης ελιάς"

τώρα σοβαρά τα λένε όλα αυτα; Από την άλλη θα ήθελα πολύ να το περιγράψω γιατί πολύ με άρεσε. Το συνιστώ λοιπόν και θα ενημερώσω για τα άλλα 3 μπουκάλια

Λαύριο

και από τα μπαρμπούνια τους Παρισιού στα μπαρμπούνια του Λαυρίου. Γκρίζα εδώ στο Παρίσι και θυμήθηκα μια βόλτα τον οκτώβριο στο Λαύριο...και αυτές τις υπέροχες θαλασσινές ποικιλίες στο ουζερί μέσα στη παλαιά ψαραγορά. Τα σαββατοκύριακα γίνεται χαμός, αλλά τις καθημερινές είναι ήσυχα και μπορείς και να ψωνίσεις ψαράκια για το σπίτι. Συνδυάζεται και με μία βόλτα στο τεχνολογικό πάρκο Λαυρίου. Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Η βουνίσια γάτα κάνει το ψόφιο κοριό στο σπίτι της και αναπλεί λίγο ήλιο. Αναρωτιέμαι γιατί ο κόσμος στην Αθηνα βγαίνει τόσο σπάνια λίγο πιο έξω...Εχω μερικές ιδέες αλλά τις αφήνω για το επόμενο ποστ.

Μπαρμπούνια στο αλουμινόχαρτο με φινόκιο

Και ιδού μία συνταγή μιας και καλά τα εστιατόρια αλλά πρέπει να κάτσουμε και λίγο σπίτι μας.

Αυτή τη συνταγή εγώ τη φτιάχνω με rouget barbet. Υποθέτω ότι αυτό είναι ένα χοντρουλό μπαρμπούνι, αλλά αν έχει κάποιος/α άλλη γνώμη ή γνώση πολύ θα ήθελα να την ακούσω.

Εστω λοιπόν ότι έχουμε 4 μπαρμπούνια: Τα μαρινάρουμε σε ελαιόλαδο, λευκό κρασί και γλυκάνισο ( και ούζο κάνει) για μια ωρίτσα.

Παράλληλα κόβουμε σε ροδέλες ένα πράσο, 2-3 κρεμμυδάκια φρέσκα, και ένα φινόκιο. Τσιγαρίζουμε σε ελαιόλαδο (όχι πολλή ώρα γιατί θέλουμε να μείνουν τραγανά) και προσθέτουμε μια ψιλοκομμένη σκελίδα σκόρδο. Σβήνουμε με άσπρο κρασί.

Βάζουμε σε ένα αλουμινόχαρτο 2 κουταλιές από αυτό το μείγμα, από πάνω ένα μπαρμπούνι και από πάνω 2 φετούλες ντομάτα και 2 φετούλες λεμόνι. Κλείνουμε ερμητικά το αλουμινόχαρτο. Ψήνουμε στο φούρνο περί τα 10 λεπτά. Σερβίρουμε με ρύζι ή με φρέσκιες ταλιατέλες. Τόσο απλά!

Κυριακάτικες βόλτες ΙΙΙ (στρείδια και σινεμά)

Και συνεχίζουμε τις κυριακάτικες προτάσεις. Αυτό που αρέσει πιο πολύ στη γάτα, ακόμα περισσότερο από τα ίδια τα μέρη, είναι ότι αυτές οι βόλτες-έξοδοι, ξεκινούν νωρίς το πρωί και τελειώνουν το απόγευμα. Είναι λίγο παράλογο να βάζεις ξυπνητήρι στις 10.30 το πρωι της κυριακής ενώ έχεις κοιμηθεί στις 4, και όλα αυτά για να προλάβεις να κάνεις βόλτα και να φας μεσημεριανό σαν άνθρωπος ( γάλλος άνθρωπος) και να πας και ένα σινεμά ή σε μια έκθεση, αλλά από την άλλη γιατί να λιώσεις όλη μέρα στο κρεβάτι και να βγεις πάλι το βράδυ έχοντας χάσει όλη την ημέρα, αφού μπορείς να κάνεις άπειρα πράγματα και να βρεθείς στο κρεβατάκι σου και πάλι το μεσημέρι. Παρόλαυτα, θα συμφωνήσω ότι να σηκωθείς από άγριο χάραμα και να βρεθείς να τρως στρείδια στις 12 συνοδεία κρασιού δεν είναι και το πιο φυσιολογικό πράγμα. Αξίζει όμως το χάζι στη λαική, ή βόλτα στη κλειστή αγορά με τις γκουρμεδιές, και αυτά τα απίθανα κρασιά συνοδεία αλλαντικών και τυριών αλλά κυρίως στρειδιών, τα οποία γεύεσαι κάπου όρθιος αφού έχεις πείσει κάποιον προνομιούχο που έχει βρει λίγο χώρο στο πάγκο να ακουμπήσεις τουλάχιστον το μπουκάλι σου ( και μετά διακριτικά έχεις καταλάβει το χώρο του), ή απλά ακουμπώντας την τροφή στο καπό των παρκαρισμένων αυτοκινήτων, στους σκουπιδοτενεκέδες, σε αυτόσχέδια τραπέζια από καφάσια της λαικής, ή τελοσπάντων όπου βρεις. Το μέρος είναι πασίγνωστο και δε θέλει συστάσεις. Baron Rouge όνομα αυτού και Place Aligre η πλατεία με τη κυριακάτικη αγορά. Και μιας και είναι ακόμα νωρίς και μετά από δυο καφεδάκια για να φύγει η επήρεια των κρασιών, πάμε και ένα σινεμά.
The Visitor η ταινία σχετικά με ένα δύστροπο μοναχικό καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ που βρίσκει σπίτι του δύο μετανάστες και μυείται στη μουσική του δρόμου, γνωρίζει την άλλη πλευρά της Αμερικής, τα κέντρα κράτησης των λαθραίων μεταναστών, την αδικία αλλά και την αγάπη. Εκπληκτικές ερμηνείες σε μια σε μια θλιβερή αλλά ταυτόχρονα γλυκιά ταινία που η γάτα συνιστά ανεπιφύλακτα.

Κυριακάτικες βόλτες ΙΙ (3ème arrondissement)

Le petit marché des Enfants-Rouges, παίρνει το όνομα του από ένα ορφανοτροφείο για χαμένα παιδιά που τα έντυνε στα κόκκινα. Είναι η πιο παλιά σκεπαστή αγορά της πόλης. Από το 1777 που φτιάχτηκε πέρασε από διάφορους ιδιοκτήτες μέχρι να περάσει το 1912 στα χέρια του δήμου του Παρισιού. Σήμερα, πέρα από τους πάγκους της λαϊκής, φιλοξενεί και καμιά δεκαριά πάγκους φαγητού. Μαροκινό, γιαπωνέζικο, ιταλικό, λιβανέζικο, αφρικάνικο, ένα με σούπες και κρασιά, ένα γαλλικό μπιστρό και πολλά άλλα. Μεγάλα ξύλινα τραπέζια τα οποία μοιράζεσαι με άλλους πεινασμένους, γιαπωνέζικο φαγητό συνοδεία κρασιού από τη διπλανή κάβα και εσπρέσσο από τον Ιταλό. Όλα τα μαγαζάκια είναι υπέροχα. Από το μαροκινό συστήνουμε τη παστίλια κοτόπουλου. Από το γιαπωνέζικο το ταρταρ τόνου με τζίντζερ, το παναρισμένο χοιρινό με σως μίσο και οπωσδήποτε το παγωτό πράσινο τσαί. Ο ιταλός έχει καταπληκτικά μακαρόνια με μελάνι σουπιάς και ένα υπέροχο τιραμισού…Αν πάτε Σάββατο ή Κυριακή μάλλον θα τρομάξετε όταν δείτε όλα τα τραπέζια γεμάτα και άπειρο κόσμο σε κάθε πάγκο. Μην πανικοβληθείτε και μη διανοηθείτε να φύγετε. Πάντα βρίσκεται χώρος και μάλιστα γρήγορα. Λίγη υπομονή χρειάζεται και αισιοδοξία. Πέρα από τα φρουτα και λαχανικά, μπορείτε να βρείτε και τοπικά προιόντα από πολλές περιοχές της Γαλλίας, τυριά, πατέ, φουαγκρά, φουγκάς και άπειρες άλλες λιχουδιές.

Και αν πάλι τίποτα από αυτά δε σας κάνει, λίγα μέτρα παραπάνω, βρίσκεται το bistrot Thai de Mme Shawn. Ντεκόρ παριζιάνικου μπιστρό και ταυλανδέζικη κουζίνα. Το μεσημέρι φτηνά μενού με πολλά πιάτα, λαχταριστές σούπες και κόκκινα, πράσινα κάρια. Σπεσιαλιτέ το Bobun, μια σούπα με noodles, μοσχάρι ταυλανδέζικο βασιλικό και τζίντζερ. Το βράδυ, ως συνήθως, ο κατάλογος μεγαλώνει και οι τιμές ανεβαίνουν.

Marché des enfants rouges: 39, rue de Bretagne, 75003

Chez Mme Shawn: 18 Rue Caffarelli, 75003

Κυριακάτικες βόλτες Ι (19ème arrondissement)

[Εγραψα το ποστ πριν δω την ανάρτηση του Paris για την αγορά της Κυψέλης. Η πέφτει γάντι το παρακάτω ποστ ή μπορεί να γίνει αφορμή για άλλη μια μεγάλη διαμάχη (Κυριακή βράδυ κάποιοι μάλωναν επί ώρες σχετικά με την έννοια της μπουρζουαζίας, το καπιταλισμό, τη παγκοσμιοποίηση και διάφορα άλλα τινά με αφορμή το πολιτισμό σήμερα στη Γαλλία και τη σχέση της Γαλλίας με τον υπόλοιπο κόσμο. Μια υπέροχη κουβέντα, που δε συμπεριλάμβανε το Ντελανοε...) Και επειδή η γάτα προτιμά τις ζωντανές συζητήσεις ιδού παρατάυτα το παρακάτω ποστ με ολίγον Ντελανοέ :-) αλλά χωρίς πολλά σχόλια. Εχω και μερικές εκπληκτικές φωτό από την αγορά της Κυψέλης αλλά σιγά σιγά γιατί έχει μαευτεί άπειρο υλικό]

Μ’αρέσει να ξυπνάω νωρίς τη Κυριακή. και ας έχω πάει σε πάρτυ την προηγουμένη…Και μ’αρέσουν αυτές οι κυριακάτικες βόλτες στο Παρίσι που συνήθως περιλαμβάνουν περπάτημα, κουλτούρα, μεσημεριανό με φίλους, ολίγον shopping..Με αυτή τη σειρά ή ανάποδα, δεν έχει σημασία.

Οι ιδέες αυτή τη Κυριακή πολλές: Κατευθείαν μεσημεριανό, βόλτα στη Villette, έκθεση στο Institut du Monde Arabe, ή μήπως στο Beaubourg;. Και μετά θυμόμαστε το 104. Ραντεβού λοιπόν στο Jaurès :

Στάση πρώτη:

Café Jaurès για καφεδάκι και κρουασάν από το δίπλα φούρνο. Το Café Jaurès, πριν από λιγότερο από 10 χρόνια δεν ήταν παρά ένα απλό καφέ της γειτονιάς, κακόφημο λένε οι παλιοί. Το ίδιο δεν άλλαξε καθόλου, μόνο βρέθηκε ξαφνικά σε ένα από τα πιο στρατηγικά-μοδάτα μέρη του Παρισιού, δίπλα στο κανάλι και τα σινεμά και είχε και την τύχη να έχει μεγάλο πεζοδρόμιο μπροστά του. Σε αντίθεση με τα περισσότερα καφέ-εστιατόρια, σερβίρει νοστιμότατο φαγητό όλες τις ώρες και μέχρι πολύ αργά. (σούπερ εντρεκότ και εξαιρετικό ταρτάρ). Μόλις σκάσει ο ήλιος τα τραπεζάκια έξω γεμίζουν. Το ίδιο συμβαίνει και μόλις κλείσουν τα σινεμά όπου ή κινηματογραφική ανάλυση επιβάλλεται. Ενδείκνυται και για πρωινό καφέ. Εν ολίγοις ενδείκνυται για όλες τις ώρες σε αυτούς που τους αρέσει απλά να χαζεύουν τον κόσμο να περνά. Όντας σε σταυροδρόμι, το χάζι δε τελειώνει ποτέ. Και έτσι η μία noisette γίνονται δύο, ή περνάς σε ένα café gourmand, καφεδάκι δηλαδή συνοδεία τριών μικρών γλυκών (crème brulée, fondant au chocolat, και παγωτάκι συνήθως)

Στάση δεύτερη:

Και μετά τους καφέδες η βόλτα. Ένα σχετικά καινούργιο πάρκο παράλληλα με τις γραμμές των τρένων του Gare de l’Est. Το περίεργο με αυτό το πάρκο είναι ότι αν και καινούργιο είναι κάπως σαν παρατημένο. Για την ακρίβεια μοιάζει να έχει φτιαχτεί για να είναι σαν να είσαι στην ακροθαλασσιά (!!!). Καλάμια, ξύλινοι πάγκοι, κάτι άλλα περίεργα φυτά…και πανέμορφα γκράφιτι. Δεν έχει ήλιο ( τι περίεργο!) και αυτός ο γκρι ουρανός του πάει γάντι. Η ευρύτερη περιοχή είναι αναπλάθεται σιγά σιγά. Πριν μερικά χρόνια ήταν αδιανόητο να κόβεις βόλτα εδώ πέρα. Τα κακά αυτά των αναπλάσεων τα γνωρίζουμε ( ή τελοσπάντων δεν είναι του παρόντος). Παρόλαυτα, δε μπορούμε να αγνοήσουμε ότι το αποτέλεσμα και ωραίο είναι και προσεγμένο και ωραίες πρωτοβουλίες παίρνονται σχετικά με τους νέους πολιτιστικούς χώρους…

Στάση τρίτη:

Καταρχήν συνεχίζουμε από εδώ.

Ένα πρώην κρεματόριο που μετατρέπεται από το δήμο του Παρισιού σε ένα πολιτιστικο κέντρο, χώρο ζωής και δημιουργίας καλλιτεχνών που έχουν το δικαίωμα να μένουν μέσα με την προυπόθεση ότι αφενός μία μέρα την εβδομάδα θα ανοίγουν τα ατελιέ τους στο κοινό και αφετέρου ότι συχνά θα μεταφέρουν τα έργα τους στον κεντρικό χώρο και θα εργάζονται παρουσία του κοινού. Οι αιτήσεις άπειρες και οι πρώτοι καλλιτέχνες είναι ήδη μέσα. Παραλληλα εκθέσεις, συναυλίες, χώρος για τα παιδιά, σούπερ καφέ εστιατόριο. Και όλα αυτά δωρεάν, σε ένα χώρο που είναι τουλάχιστον υπέροχα διαμορφωμένος. Το σημαντικό είναι ότι είναι ένας τεράστιος χώρος όπου μπορείς άνετα να κάνεις τη βόλτα σου σαν να είσαι σε πάρκο, να χαζέψεις, να συναντήσεις φίλους, να μιλήσεις με τους καλλιτέχνες, να παίξουν τα παιδιά. Δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί αλλά η αρχιτεκτονική δουλειά που έχει γίνει είναι εξαιρετική. Και η ώρα έχει πάει σχεδόν 12…ώρα για φαγητό…στο επόμενο ποστ!

(Εχει περάσει πολύς καιρός που δεν έχω γράψει τίποτα. Η γάτα όμως γύρισε επιτέλους στη παρισινή φωλιά της, όλο βολτάρει και όλο βλέπει πράγματα που της αρέσουν. Εφεξής λοιπόν ένα ποστ την ημέρα για να καλύψουμε το κενό…)

Ευχαριστούμε την Ελένη για τις φωτό

Café Jaurès:1, Avenue Jean Jaurès, 75019 Paris

LE 104: 104 rue d'Aubervilliers / 5 rue Curial75019 Paris