Και συνεχίζουμε τις κυριακάτικες προτάσεις. Αυτό που αρέσει πιο πολύ στη γάτα, ακόμα περισσότερο από τα ίδια τα μέρη, είναι ότι αυτές οι βόλτες-έξοδοι, ξεκινούν νωρίς το πρωί και τελειώνουν το απόγευμα.
Είναι λίγο παράλογο να βάζεις ξυπνητήρι στις 10.30 το πρωι της κυριακής ενώ έχεις κοιμηθεί στις 4, και όλα αυτά για να προλάβεις να κάνεις βόλτα και να φας μεσημεριανό σαν άνθρωπος ( γάλλος άνθρωπος) και να πας και ένα σινεμά ή σε μια έκθεση, αλλά από την άλλη γιατί να λιώσεις όλη μέρα στο κρεβάτι και να βγεις πάλι το βράδυ έχοντας χάσει όλη την ημέρα, αφού μπορείς να κάνεις άπειρα πράγματα και να βρεθείς στο κρεβατάκι σου και πάλι το μεσημέρι. Παρόλαυτα, θα συμφωνήσω ότι να σηκωθείς από άγριο χάραμα και να βρεθείς να τρως στρείδια στις 12 συνοδεία κρασιού δεν είναι και το πιο φυσιολογικό πράγμα.
Αξίζει όμως το χάζι στη λαική, ή βόλτα στη κλειστή αγορά με τις γκουρμεδιές, και αυτά τα απίθανα κρασιά συνοδεία αλλαντικών και τυριών αλλά κυρίως στρειδιών, τα οποία γεύεσαι κάπου όρθιος αφού έχεις πείσει κάποιον προνομιούχο που έχει βρει λίγο χώρο στο πάγκο να ακουμπήσεις τουλάχιστον το μπουκάλι σου ( και μετά διακριτικά έχεις καταλάβει το χώρο του), ή απλά ακουμπώντας την τροφή στο καπό των παρκαρισμένων αυτοκινήτων, στους σκουπιδοτενεκέδες, σε αυτόσχέδια τραπέζια από καφάσια της λαικής, ή τελοσπάντων όπου βρεις. Το μέρος είναι πασίγνωστο και δε θέλει συστάσεις.
Baron Rouge όνομα αυτού και
Place Aligre η πλατεία με τη κυριακάτικη αγορά. Και μιας και είναι ακόμα νωρίς και μετά από δυο καφεδάκια για να φύγει η επήρεια των κρασιών, πάμε και ένα σινεμά.
The Visitor η ταινία σχετικά με ένα δύστροπο μοναχικό καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ που βρίσκει σπίτι του δύο μετανάστες και μυείται στη μουσική του δρόμου, γνωρίζει την άλλη πλευρά της Αμερικής, τα κέντρα κράτησης των λαθραίων μεταναστών, την αδικία αλλά και την αγάπη. Εκπληκτικές ερμηνείες σε μια σε μια θλιβερή αλλά ταυτόχρονα γλυκιά ταινία που η γάτα συνιστά ανεπιφύλακτα.
Και συνεχίζουμε τις κυριακάτικες προτάσεις. Αυτό που αρέσει πιο πολύ στη γάτα, ακόμα περισσότερο από τα ίδια τα μέρη, είναι ότι αυτές οι βόλτες-έξοδοι, ξεκινούν νωρίς το πρωί και τελειώνουν το απόγευμα. 
Είναι λίγο παράλογο να βάζεις ξυπνητήρι στις 10.30 το πρωι της κυριακής ενώ έχεις κοιμηθεί στις 4, και όλα αυτά για να προλάβεις να κάνεις βόλτα και να φας μεσημεριανό σαν άνθρωπος ( γάλλος άνθρωπος) και να πας και ένα σινεμά ή σε μια έκθεση, αλλά από την άλλη γιατί να λιώσεις όλη μέρα στο κρεβάτι και να βγεις πάλι το βράδυ έχοντας χάσει όλη την ημέρα, αφού μπορείς να κάνεις άπειρα πράγματα και να βρεθείς στο κρεβατάκι σου και πάλι το μεσημέρι. Παρόλαυτα, θα συμφωνήσω ότι να σηκωθείς από άγριο χάραμα και να βρεθείς να τρως στρείδια στις 12 συνοδεία κρασιού δεν είναι και το πιο φυσιολογικό πράγμα. 
Αξίζει όμως το χάζι στη λαική, ή βόλτα στη κλειστή αγορά με τις γκουρμεδιές, και αυτά τα απίθανα κρασιά συνοδεία αλλαντικών και τυριών αλλά κυρίως στρειδιών, τα οποία γεύεσαι κάπου όρθιος αφού έχεις πείσει κάποιον προνομιούχο που έχει βρει λίγο χώρο στο πάγκο να ακουμπήσεις τουλάχιστον το μπουκάλι σου ( και μετά διακριτικά έχεις καταλάβει το χώρο του), ή απλά ακουμπώντας την τροφή στο καπό των παρκαρισμένων αυτοκινήτων, στους σκουπιδοτενεκέδες, σε αυτόσχέδια τραπέζια από καφάσια της λαικής, ή τελοσπάντων όπου βρεις. Το μέρος είναι πασίγνωστο και δε θέλει συστάσεις. Baron Rouge όνομα αυτού και Place Aligre η πλατεία με τη κυριακάτικη αγορά. Και μιας και είναι ακόμα νωρίς και μετά από δυο καφεδάκια για να φύγει η επήρεια των κρασιών, πάμε και ένα σινεμά.
The Visitor η ταινία σχετικά με ένα δύστροπο μοναχικό καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ που βρίσκει σπίτι του δύο μετανάστες και μυείται στη μουσική του δρόμου, γνωρίζει την άλλη πλευρά της Αμερικής, τα κέντρα κράτησης των λαθραίων μεταναστών, την αδικία αλλά και την αγάπη. Εκπληκτικές ερμηνείες σε μια σε μια θλιβερή αλλά ταυτόχρονα γλυκιά ταινία που η γάτα συνιστά ανεπιφύλακτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου