Vraiment vous n' etes pas des anges

Σάββατο βράδυ σε πάρτυ στο Παρίσι. Εχει γίνει συνήθεια πια...Και παίζει τραγούδια απο αυτά που κάτι της λένε της γάτας...:I'm looser baby! Κάποιος λέει "χιονίζει" και η γάτα τρέχει στο παράθυρο...Οι νιφάδες χοντρές έχουν ήδη σκεπάσει τα αυτοκίνητα. Και τότε βάζει ΤΟ τραγούδι. Σε διασκευή όμως. Ωραία διασκευή αν και η καλύτερη είναι μακράν των Bratsch. Αλλά για αυτούς θα πούμε άυριο το πρωί, είναι ήδη αργά ...Depuis que le monde est né, il faut tout vous pardonner!


Johnny, tu n'es pas un ange
Ne crois pas que ca m'derange
Jour et nuit je pense a toi
Toi tu te souviens de moi
Au moment ou ca t'arrange
Et quand revient le matin
Tu t'endors sur mon chagrin
Johnny, tu n'es pas un ange

Johnny, Johnny si tu etais plus galant
Johnny, Johnny je t'aimerais tout autant

Johnny, tu n'es pas un ange
Ne crois pas que ca m'derange
Quand tu me reveilles la nuit
C'est pour dire que tu t'ennuies
Et quand revient le matin
Tu t'endors sur mon chagrin
Johnny, tu n'es pas un ange

Johnny, Johnny si tu etais plus galant
Johnny, Johnny je t'aimerais tout autant

Johnny, tu n'es pas un ange
Apres tout qu'est-ce que ca change
L'Homme saura toujours trouver
Toutes les femmes du monde entier
Pour lui chanter ses louanges
Des qu'il en sera lasse
Elles seront vite oubliees
Vraiment vous n'etes pas des anges

Johhny, Johnny depuis que le monde est ne
Johhny, Johnny il faut tout vous pardonner

Φοινοκιο

Και επειδή κάποιοι/ες αναγνωστριες/ες μας μπορεί να είναι βλάχοι ή ακόμα και απλά επαρχιώτες, και δεν καταλαβαίνουν τι είναι το φοινόκιο που αναφέρεται στην συνταγή της γάτας με τα μπαρμπούνια, ιδού μια εικόνα για να το αναγνωρίσετε μόλις το δείτε στο σούπερ μάρκετ.

κρασιά του Languedoc

To σάββατο η γάτα βρέθηκε και πάλι στο Marché des Enfants Rouges. Φεύγοντας είδε ότι ένας καινούργιος πάγκος υπήρχε με κρασιά μικρών παραγωγών ανά τη Γαλλία. Θυμήθηκε τη κουβέντα που είχε το περασμένο βράδυ που έλεγε για πολλοστή φορά ότι επιτέλους θα μάθει τα κρασιά. Οχι ότι δε ξέρει τα βασικά, μπορεί ακουθώντας απλές συνταγές να διαλέξει ένα κρασι για ταιριάξει το φαγητό της. Αλλά εντυπωσιάζεται συνέχεια με τους φίλους τους τους Γάλλους που ότι άσχετο κρασί και να τους βάλεις μπροστά τους μπορούν να σου μιλάν για αυτό μια ώρα πριν κάν το ανοίξουν...Και έτσι είπε οτι θα φτιάξει σιγά σιγά κάβα, ή τουλάχιστον θα σημειώνει στο μπλοκάκι που κουβαλά μαζί της για αυτό ακριβώς το λόγο και δε το χρησιμοποιεί ποτέ. Χαζεψε τα κρασιά, είδε ότι πολλά ήταν από τη περιοχή του Languedoc, παντελώς άγνωστα αλλά πολλά υποσχόμενα. Και αφού περίμενε υπονομονετικά τη καβίστρια να τελειώσει με το κυριούλη έγνεψε ότι θέλει και αυτή βοήθεια..
-Τι θα θέλατε;
-Δε ξέρω...
-Πως να σας βοηθήσω;
-Θα ήθελα να πάρω κάποια κρασιά, 4 μπουκάλια για παράδειγμα για να δοκιμάσω και να αρχίσω να μαθαίνω
- τι θέλετε να συνοδέψετε;
(Και που να ξερω, ξέρω μήπως τι θα φάω αύριο;)
- Ας πουμε δύο για κόκκινο κρέας και 2 για τυρί
- Πολύ ωραία...
μου τα βάζει ξεχωριστά για να μη μπερδευτώ, Τα απομνημονεύω, πάω σπίτι, τα βάζω πάλι χωριστά και περιμένω την ευκαιρία να δοκιμάσω...
Και αποφασίζω απόψε να ανοίξω το ένα ( με τυρί)
Μπλακ άουτ! Ποιο πρέπει να ανοίξω;
καταλήγω να ανοίξω αυτό:

Mas Foulaquier, L' Orphée, Pic Saint Louc 2006

Εχω την αίσθηση ότι έχω κάνει λάθος. Μάλλον για κρέατα πήγαινε αυτό. Αλλά μ' αρέσει. Ανήεκει στη κατηγορία τουλάχιστον που μου αρέσει. Δε ξέρω την ορολογία, είναι τα δυνατά φρουτώδη κρασιά που έχουν μια γεύση παλιατζούρας...

Ψάχνω το γουεμπ να δω τι έχω πιει. Δύσκολα τα πράγματα γιατί όπως είπαμε πρόκειται για μικρό παραγωγό.

Μεταφράζω (σχεδόν)
50% syrah, 50% grenache

"σώμα συμπυκνωμένο (;), δυνατή μύτη γεμάτη δροσιά. "
"Πραγματικό φεστιβάλ μαύρων φρούτων."
"Μια γιορτή gourmande. Αυτή η μύτη γεμάτη ζωή συνοδεύεται από πολύπλοκες νότες κερασιού. Είναι τραγανό και γοητευτικό...Το στώμα είναι στο ύψος της μύτης και οι τανίνες μια χαρά. Το όλον ένα μπουκέτο της άνοιξης με νότες δέρματος και μάυρης ελιάς"

τώρα σοβαρά τα λένε όλα αυτα; Από την άλλη θα ήθελα πολύ να το περιγράψω γιατί πολύ με άρεσε. Το συνιστώ λοιπόν και θα ενημερώσω για τα άλλα 3 μπουκάλια

Λαύριο

και από τα μπαρμπούνια τους Παρισιού στα μπαρμπούνια του Λαυρίου. Γκρίζα εδώ στο Παρίσι και θυμήθηκα μια βόλτα τον οκτώβριο στο Λαύριο...και αυτές τις υπέροχες θαλασσινές ποικιλίες στο ουζερί μέσα στη παλαιά ψαραγορά. Τα σαββατοκύριακα γίνεται χαμός, αλλά τις καθημερινές είναι ήσυχα και μπορείς και να ψωνίσεις ψαράκια για το σπίτι. Συνδυάζεται και με μία βόλτα στο τεχνολογικό πάρκο Λαυρίου. Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Η βουνίσια γάτα κάνει το ψόφιο κοριό στο σπίτι της και αναπλεί λίγο ήλιο. Αναρωτιέμαι γιατί ο κόσμος στην Αθηνα βγαίνει τόσο σπάνια λίγο πιο έξω...Εχω μερικές ιδέες αλλά τις αφήνω για το επόμενο ποστ.

Μπαρμπούνια στο αλουμινόχαρτο με φινόκιο

Και ιδού μία συνταγή μιας και καλά τα εστιατόρια αλλά πρέπει να κάτσουμε και λίγο σπίτι μας.

Αυτή τη συνταγή εγώ τη φτιάχνω με rouget barbet. Υποθέτω ότι αυτό είναι ένα χοντρουλό μπαρμπούνι, αλλά αν έχει κάποιος/α άλλη γνώμη ή γνώση πολύ θα ήθελα να την ακούσω.

Εστω λοιπόν ότι έχουμε 4 μπαρμπούνια: Τα μαρινάρουμε σε ελαιόλαδο, λευκό κρασί και γλυκάνισο ( και ούζο κάνει) για μια ωρίτσα.

Παράλληλα κόβουμε σε ροδέλες ένα πράσο, 2-3 κρεμμυδάκια φρέσκα, και ένα φινόκιο. Τσιγαρίζουμε σε ελαιόλαδο (όχι πολλή ώρα γιατί θέλουμε να μείνουν τραγανά) και προσθέτουμε μια ψιλοκομμένη σκελίδα σκόρδο. Σβήνουμε με άσπρο κρασί.

Βάζουμε σε ένα αλουμινόχαρτο 2 κουταλιές από αυτό το μείγμα, από πάνω ένα μπαρμπούνι και από πάνω 2 φετούλες ντομάτα και 2 φετούλες λεμόνι. Κλείνουμε ερμητικά το αλουμινόχαρτο. Ψήνουμε στο φούρνο περί τα 10 λεπτά. Σερβίρουμε με ρύζι ή με φρέσκιες ταλιατέλες. Τόσο απλά!

Κυριακάτικες βόλτες ΙΙΙ (στρείδια και σινεμά)

Και συνεχίζουμε τις κυριακάτικες προτάσεις. Αυτό που αρέσει πιο πολύ στη γάτα, ακόμα περισσότερο από τα ίδια τα μέρη, είναι ότι αυτές οι βόλτες-έξοδοι, ξεκινούν νωρίς το πρωί και τελειώνουν το απόγευμα. Είναι λίγο παράλογο να βάζεις ξυπνητήρι στις 10.30 το πρωι της κυριακής ενώ έχεις κοιμηθεί στις 4, και όλα αυτά για να προλάβεις να κάνεις βόλτα και να φας μεσημεριανό σαν άνθρωπος ( γάλλος άνθρωπος) και να πας και ένα σινεμά ή σε μια έκθεση, αλλά από την άλλη γιατί να λιώσεις όλη μέρα στο κρεβάτι και να βγεις πάλι το βράδυ έχοντας χάσει όλη την ημέρα, αφού μπορείς να κάνεις άπειρα πράγματα και να βρεθείς στο κρεβατάκι σου και πάλι το μεσημέρι. Παρόλαυτα, θα συμφωνήσω ότι να σηκωθείς από άγριο χάραμα και να βρεθείς να τρως στρείδια στις 12 συνοδεία κρασιού δεν είναι και το πιο φυσιολογικό πράγμα. Αξίζει όμως το χάζι στη λαική, ή βόλτα στη κλειστή αγορά με τις γκουρμεδιές, και αυτά τα απίθανα κρασιά συνοδεία αλλαντικών και τυριών αλλά κυρίως στρειδιών, τα οποία γεύεσαι κάπου όρθιος αφού έχεις πείσει κάποιον προνομιούχο που έχει βρει λίγο χώρο στο πάγκο να ακουμπήσεις τουλάχιστον το μπουκάλι σου ( και μετά διακριτικά έχεις καταλάβει το χώρο του), ή απλά ακουμπώντας την τροφή στο καπό των παρκαρισμένων αυτοκινήτων, στους σκουπιδοτενεκέδες, σε αυτόσχέδια τραπέζια από καφάσια της λαικής, ή τελοσπάντων όπου βρεις. Το μέρος είναι πασίγνωστο και δε θέλει συστάσεις. Baron Rouge όνομα αυτού και Place Aligre η πλατεία με τη κυριακάτικη αγορά. Και μιας και είναι ακόμα νωρίς και μετά από δυο καφεδάκια για να φύγει η επήρεια των κρασιών, πάμε και ένα σινεμά.
The Visitor η ταινία σχετικά με ένα δύστροπο μοναχικό καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ που βρίσκει σπίτι του δύο μετανάστες και μυείται στη μουσική του δρόμου, γνωρίζει την άλλη πλευρά της Αμερικής, τα κέντρα κράτησης των λαθραίων μεταναστών, την αδικία αλλά και την αγάπη. Εκπληκτικές ερμηνείες σε μια σε μια θλιβερή αλλά ταυτόχρονα γλυκιά ταινία που η γάτα συνιστά ανεπιφύλακτα.

Κυριακάτικες βόλτες ΙΙ (3ème arrondissement)

Le petit marché des Enfants-Rouges, παίρνει το όνομα του από ένα ορφανοτροφείο για χαμένα παιδιά που τα έντυνε στα κόκκινα. Είναι η πιο παλιά σκεπαστή αγορά της πόλης. Από το 1777 που φτιάχτηκε πέρασε από διάφορους ιδιοκτήτες μέχρι να περάσει το 1912 στα χέρια του δήμου του Παρισιού. Σήμερα, πέρα από τους πάγκους της λαϊκής, φιλοξενεί και καμιά δεκαριά πάγκους φαγητού. Μαροκινό, γιαπωνέζικο, ιταλικό, λιβανέζικο, αφρικάνικο, ένα με σούπες και κρασιά, ένα γαλλικό μπιστρό και πολλά άλλα. Μεγάλα ξύλινα τραπέζια τα οποία μοιράζεσαι με άλλους πεινασμένους, γιαπωνέζικο φαγητό συνοδεία κρασιού από τη διπλανή κάβα και εσπρέσσο από τον Ιταλό. Όλα τα μαγαζάκια είναι υπέροχα. Από το μαροκινό συστήνουμε τη παστίλια κοτόπουλου. Από το γιαπωνέζικο το ταρταρ τόνου με τζίντζερ, το παναρισμένο χοιρινό με σως μίσο και οπωσδήποτε το παγωτό πράσινο τσαί. Ο ιταλός έχει καταπληκτικά μακαρόνια με μελάνι σουπιάς και ένα υπέροχο τιραμισού…Αν πάτε Σάββατο ή Κυριακή μάλλον θα τρομάξετε όταν δείτε όλα τα τραπέζια γεμάτα και άπειρο κόσμο σε κάθε πάγκο. Μην πανικοβληθείτε και μη διανοηθείτε να φύγετε. Πάντα βρίσκεται χώρος και μάλιστα γρήγορα. Λίγη υπομονή χρειάζεται και αισιοδοξία. Πέρα από τα φρουτα και λαχανικά, μπορείτε να βρείτε και τοπικά προιόντα από πολλές περιοχές της Γαλλίας, τυριά, πατέ, φουαγκρά, φουγκάς και άπειρες άλλες λιχουδιές.

Και αν πάλι τίποτα από αυτά δε σας κάνει, λίγα μέτρα παραπάνω, βρίσκεται το bistrot Thai de Mme Shawn. Ντεκόρ παριζιάνικου μπιστρό και ταυλανδέζικη κουζίνα. Το μεσημέρι φτηνά μενού με πολλά πιάτα, λαχταριστές σούπες και κόκκινα, πράσινα κάρια. Σπεσιαλιτέ το Bobun, μια σούπα με noodles, μοσχάρι ταυλανδέζικο βασιλικό και τζίντζερ. Το βράδυ, ως συνήθως, ο κατάλογος μεγαλώνει και οι τιμές ανεβαίνουν.

Marché des enfants rouges: 39, rue de Bretagne, 75003

Chez Mme Shawn: 18 Rue Caffarelli, 75003

Κυριακάτικες βόλτες Ι (19ème arrondissement)

[Εγραψα το ποστ πριν δω την ανάρτηση του Paris για την αγορά της Κυψέλης. Η πέφτει γάντι το παρακάτω ποστ ή μπορεί να γίνει αφορμή για άλλη μια μεγάλη διαμάχη (Κυριακή βράδυ κάποιοι μάλωναν επί ώρες σχετικά με την έννοια της μπουρζουαζίας, το καπιταλισμό, τη παγκοσμιοποίηση και διάφορα άλλα τινά με αφορμή το πολιτισμό σήμερα στη Γαλλία και τη σχέση της Γαλλίας με τον υπόλοιπο κόσμο. Μια υπέροχη κουβέντα, που δε συμπεριλάμβανε το Ντελανοε...) Και επειδή η γάτα προτιμά τις ζωντανές συζητήσεις ιδού παρατάυτα το παρακάτω ποστ με ολίγον Ντελανοέ :-) αλλά χωρίς πολλά σχόλια. Εχω και μερικές εκπληκτικές φωτό από την αγορά της Κυψέλης αλλά σιγά σιγά γιατί έχει μαευτεί άπειρο υλικό]

Μ’αρέσει να ξυπνάω νωρίς τη Κυριακή. και ας έχω πάει σε πάρτυ την προηγουμένη…Και μ’αρέσουν αυτές οι κυριακάτικες βόλτες στο Παρίσι που συνήθως περιλαμβάνουν περπάτημα, κουλτούρα, μεσημεριανό με φίλους, ολίγον shopping..Με αυτή τη σειρά ή ανάποδα, δεν έχει σημασία.

Οι ιδέες αυτή τη Κυριακή πολλές: Κατευθείαν μεσημεριανό, βόλτα στη Villette, έκθεση στο Institut du Monde Arabe, ή μήπως στο Beaubourg;. Και μετά θυμόμαστε το 104. Ραντεβού λοιπόν στο Jaurès :

Στάση πρώτη:

Café Jaurès για καφεδάκι και κρουασάν από το δίπλα φούρνο. Το Café Jaurès, πριν από λιγότερο από 10 χρόνια δεν ήταν παρά ένα απλό καφέ της γειτονιάς, κακόφημο λένε οι παλιοί. Το ίδιο δεν άλλαξε καθόλου, μόνο βρέθηκε ξαφνικά σε ένα από τα πιο στρατηγικά-μοδάτα μέρη του Παρισιού, δίπλα στο κανάλι και τα σινεμά και είχε και την τύχη να έχει μεγάλο πεζοδρόμιο μπροστά του. Σε αντίθεση με τα περισσότερα καφέ-εστιατόρια, σερβίρει νοστιμότατο φαγητό όλες τις ώρες και μέχρι πολύ αργά. (σούπερ εντρεκότ και εξαιρετικό ταρτάρ). Μόλις σκάσει ο ήλιος τα τραπεζάκια έξω γεμίζουν. Το ίδιο συμβαίνει και μόλις κλείσουν τα σινεμά όπου ή κινηματογραφική ανάλυση επιβάλλεται. Ενδείκνυται και για πρωινό καφέ. Εν ολίγοις ενδείκνυται για όλες τις ώρες σε αυτούς που τους αρέσει απλά να χαζεύουν τον κόσμο να περνά. Όντας σε σταυροδρόμι, το χάζι δε τελειώνει ποτέ. Και έτσι η μία noisette γίνονται δύο, ή περνάς σε ένα café gourmand, καφεδάκι δηλαδή συνοδεία τριών μικρών γλυκών (crème brulée, fondant au chocolat, και παγωτάκι συνήθως)

Στάση δεύτερη:

Και μετά τους καφέδες η βόλτα. Ένα σχετικά καινούργιο πάρκο παράλληλα με τις γραμμές των τρένων του Gare de l’Est. Το περίεργο με αυτό το πάρκο είναι ότι αν και καινούργιο είναι κάπως σαν παρατημένο. Για την ακρίβεια μοιάζει να έχει φτιαχτεί για να είναι σαν να είσαι στην ακροθαλασσιά (!!!). Καλάμια, ξύλινοι πάγκοι, κάτι άλλα περίεργα φυτά…και πανέμορφα γκράφιτι. Δεν έχει ήλιο ( τι περίεργο!) και αυτός ο γκρι ουρανός του πάει γάντι. Η ευρύτερη περιοχή είναι αναπλάθεται σιγά σιγά. Πριν μερικά χρόνια ήταν αδιανόητο να κόβεις βόλτα εδώ πέρα. Τα κακά αυτά των αναπλάσεων τα γνωρίζουμε ( ή τελοσπάντων δεν είναι του παρόντος). Παρόλαυτα, δε μπορούμε να αγνοήσουμε ότι το αποτέλεσμα και ωραίο είναι και προσεγμένο και ωραίες πρωτοβουλίες παίρνονται σχετικά με τους νέους πολιτιστικούς χώρους…

Στάση τρίτη:

Καταρχήν συνεχίζουμε από εδώ.

Ένα πρώην κρεματόριο που μετατρέπεται από το δήμο του Παρισιού σε ένα πολιτιστικο κέντρο, χώρο ζωής και δημιουργίας καλλιτεχνών που έχουν το δικαίωμα να μένουν μέσα με την προυπόθεση ότι αφενός μία μέρα την εβδομάδα θα ανοίγουν τα ατελιέ τους στο κοινό και αφετέρου ότι συχνά θα μεταφέρουν τα έργα τους στον κεντρικό χώρο και θα εργάζονται παρουσία του κοινού. Οι αιτήσεις άπειρες και οι πρώτοι καλλιτέχνες είναι ήδη μέσα. Παραλληλα εκθέσεις, συναυλίες, χώρος για τα παιδιά, σούπερ καφέ εστιατόριο. Και όλα αυτά δωρεάν, σε ένα χώρο που είναι τουλάχιστον υπέροχα διαμορφωμένος. Το σημαντικό είναι ότι είναι ένας τεράστιος χώρος όπου μπορείς άνετα να κάνεις τη βόλτα σου σαν να είσαι σε πάρκο, να χαζέψεις, να συναντήσεις φίλους, να μιλήσεις με τους καλλιτέχνες, να παίξουν τα παιδιά. Δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί αλλά η αρχιτεκτονική δουλειά που έχει γίνει είναι εξαιρετική. Και η ώρα έχει πάει σχεδόν 12…ώρα για φαγητό…στο επόμενο ποστ!

(Εχει περάσει πολύς καιρός που δεν έχω γράψει τίποτα. Η γάτα όμως γύρισε επιτέλους στη παρισινή φωλιά της, όλο βολτάρει και όλο βλέπει πράγματα που της αρέσουν. Εφεξής λοιπόν ένα ποστ την ημέρα για να καλύψουμε το κενό…)

Ευχαριστούμε την Ελένη για τις φωτό

Café Jaurès:1, Avenue Jean Jaurès, 75019 Paris

LE 104: 104 rue d'Aubervilliers / 5 rue Curial75019 Paris

Αγορά Κυψέλης

Μια μικρή επιστροφή στην Αθήνα, και πιο συγκεκριμένα στην Κυψέλη. Σάββατο εξάλλου σήμερα, έχει αγορά με βιολογικά προϊόντα... Δείτε το βίντεο (που θα έλεγε και ο Μάκης):



Τι να μας πει και ο Ντελανοέ... :Ρ