Λέει το ρητό: Η μέρα με τη νύχτα….Εκείνα τα παλιά χρόνια ( βλέπε προηγούμενο ποστ) η γάτα πήγαινε στα Πετράλωνα μόνο το βράδυ. Τώρα πάει μόνο πρωί- μεσημέρι…Με όλα αυτά τα καφέ-εστιατόρια, τα Πετράλωνα έχουν χάσει τη μαγεία τους το βράδυ. Όμως το μεσημέρι είναι πάντα ήσυχα, με τους κατοίκους της περιοχής, τους σκύλους και τις γατούλες…Ένα από τα πρώτα «νέα» μαγαζιά που άνοιξαν ήταν και οι Πλειάδες. 
Τέλειος συνδυασμός με το Ζέφυρο. Πέραν από τις τεράστιες και νοστιμότατες ποικιλίες ( βλέπε φωτό) ήταν από την αρχή ένα προσεγμένο μέρος χωρίς να είναι δήθεν: με το βασιλικό σε κάθε τραπέζι, με ένα εσπρέσσο γεμάτο ( παρόλο που η γάτα δε πίνει εσπρέσσο), και κυρίως με το χαμόγελου του/της σερβιτόρου/ας. Δεν είναι ίδιο το βράδυ…Τότε γίνεται χαμός. Για αυτούς που δε μπορούν να βρεθούν εκεί καθημερινή μεσημέρι, προτείνουμε Κυριακή 6-8. Κενή ώρα στα αθηναϊκά ωράρια, ούτε μεσημεριανός καφές, ούτε βραδινό ποτό…Κοινώς η ώρα που είναι ήσυχα. Ας πούμε και για μια άλλη διεύθυνση στα πέριξ. Στο Οινοθεραπευτήριο πριν αρκετά χρόνια μπορούσες να φας υπέροχα ψάρια, μεγάλες σαλάτες και τσίπουρο Τσιλιλή. Και μιαν ωραία πρωία εμφανίστηκε το νάυλον, οι κρατήσεις και τα τραπεζάκια στην απέναντι πυλωτή (!!!), και προφανώς ανέβηκαν οι τιμές και το σέρβις έγινε άθλιο. ΟΜΩΣ ο μάγειρας ( ή η μαγείρισσα) δεν άλλαξε. Τις καθημερινές λοιπό έχει απίστευτα και ολόφρεσκα μαγειρευτά…Τα μεσημέρια πάντα. Ένας άλλος κόσμος! 
Σε αυτό το μπλογκ, δε γκρινιάζουμε…λέμε μόνο για πράγματα που μας άρεσαν. Εξαίρεση όμως τώρα: Ε, δεν μ’ αρέσουν οι μεταμοντέρνες ταβέρνες που άνοιξαν πρόσφατα και δε μου αρέσουν και οι τιμές τους. Τις είδα ( αλλά δε τις γεύτηκα) αυτές τις ποικιλίες ( βλέπε και πάλι φωτό) και μόνο αν είχαν χρυσό μέσα δικαιολογούνται αυτές οι τιμές.
Και μιας και είμαστε στα Πετράλωνα: Ωραίες οι γαστρονομικές εμπειρίες αλλά μετά ή πριν μια βόλτα στο λόφο επιβάλλεται. Επιβάλλονται και πικ-νικ, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου