Το Grand Palais κρύβει πάντα και άλλους θησαυρούς: Χτίστηκε αρχικώς για να φιλοξενήσει τη Παγκόσμια Εκθεση του 1900 και έκτοτε φιλοξενεί κυρίως περιοδικές εκθέσεις. Στο κέντρο του Grand Palais βρίσκεται η Nef (ο κύριος ναός δηλαδή) ένα γιγαντιαίο αίθριο δέκα τεσσάρων χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων που σκεπάζεται από ένα μεταλλικό και γυάλινο θόλο ο οποίος νομίζεις ότι φτάνει μέχρι τον ουρανό. Μέσα σε αυτόν τον εντυπωσιακό χώρο στήθηκε μόνο για λίγες ημέρες μια εκδήλωση που ξεφεύγει από την έννοια της καλλιτεχνικής έκθεσης που συνήθως παρουσιάζεται εκεί. Πρόκειται για την έκθεση 6 Δισεκατομμύρια Άλλοι (6 Milliards D' Autres), μια ιδέα του Γιαν Αρτίς - Μπερτράν, φωτογράφου, δημοσιογράφου και ρεπόρτερ ο οποίος είναι κυρίως γνωστός από το βιβλίο φωτογραφιών «Η Γη Ιδωμένη Από Τον Ουρανό», μια υπέροχη συλλογή τοπίων όλης της γης. Κατά τη διάρκεια αυτού του project μια ημέρα το ελικόπτερο που χρησιμοποιούσε ο φωτογράφος έπαθε βλάβη και χρειάστηκε να περάσουν ένα εικοσιτετράωρο σε ένα ξεχασμένο χωριό του Μάλι. Εκεί συνομιλώντας με ένα κάτοικο για την καθημερινότητα του, τους φόβους του και τις ελπίδες του, άρχισε να αναρωτιέται με ποιον τρόπο θα μπορούσε να μάθει περισσότερα σχετικά με τους άνδρες και τις γυναίκες που έβλεπε από το ελικόπτερο του. Οπως λέει ο ίδιος «σήμερα πρέπει να μάθουμε να ζούμε όλοι μαζί. Να πάμε προς τον Αλλον για να τον καταλάβουμε. Είμαστε πάνω από έξι δισεκατομμύρια πάνω στη γη και ο μόνος τρόπος για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε είναι να ζήσουμε μαζί.
Το έργο «6 Δισεκατομμύρια Άλλοι» αφορά τον καθένα από εμάς και είναι ταυτόχρονα μια πρόκληση για να δράσουμε. Ελπίζω ο καθένας να έχει τη διάθεση να κάνει αυτές τις συναντήσεις, να ακούσει τον Άλλον και να δώσει και αυτός τη μαρτυρία του». Το 2003 και για πέντε χρόνια έξι ρεπόρτερ πηγαίνουν σε εβδομήντα πέντε χώρες και παίρνουν πέντε χιλιάδες συνεντεύξεις. Από τον Βραζιλιάνο ψαρά μέχρι την Αυστραλή δικηγόρο και από τον Γερμανό καλλιτέχνη μέχρι τον Αφγανό αγρότη όλοι απαντούν στις ίδιες σαράντα ερωτήσεις: «Τί μάθατε από τους γονείς σας; Τί είναι αγάπη; Ποιοι είναι οι φόβοι σας; Θέλετε να φύγετε από τη πατρίδα σας; Γιατί; Τί ονειρευόσασταν όταν είσαστε μικροί;» Το εγχείρημα απαιτούσε τη συνεργασία διάφορων φορέων και μη κυβερνητικών οργανώσεων μιας και πέραν από τις ευρωπαϊκές χώρες οι συνεντεύξεις έγιναν και σε φυλακές μεταναστών, σε εμπόλεμες ζώνες, σε ξεχασμένα χωριά...Οι ρεπόρτερ εστίασαν στα πρόσωπα. Γκρο πλαν που χωράει ίσα - ίσα το πρόσωπο...Στον εντυπωσιακό χώρο της Nef στήνονται σαράντα «καλύβες» για κάθε ερώτημα. Μέσα σε κάθε μια σε μια οθόνη προβάλλονται υπέροχα μονταρισμένες οι απαντήσεις. Διαφορετικά πρόσωπα δίνουν άλλοτε παρεμφερείς και άλλοτε τόσο διαφορετικές απαντήσεις. Και έχεις την αίσθηση ότι ο κάθε ερωτώμενος απαντά σε εσένα προσωπικά, σε κοιτάζει στα μάτια και σου εξομολογείται αυτό που νιώθει.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον και το making of, μια πενηντάλεπτη ταινία όπου πλέον δεν είσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τον Άλλον» αλλά τον βλέπεις στον χώρο του και με τους δικούς του ανθρώπους. Βλέπεις επίσης τη δουλειά των ρεπόρτερ, το πως μερικές φορές μια ερώτηση που μπορεί να μας φαίνεται απλή για κάποιους άλλους είναι ερώτημα που δεν υφίσταται. Ή επίσης το πως κάποιοι άλλοι σκέφτονται με ένα τρόπο πολύ μακρινό από αυτό που έχουμε συνηθίσει (ή άλλες φορές τρομακτικά κοντινό). Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το όλο εγχείρημα έχει μια αφέλεια και δεν θα ήταν εντελώς λάθος. Όμως αυτό που σε κερδίζει στο αποτέλεσμα είναι τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων, τόσο οικεία αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακρινά. Και τα συναισθήματα όλων, ο τρόπος με τον οποίο αυτά εκφράζονται, το γέλιο και το κλάμα της γυναίκας που σου μιλάει για την αγάπη ή του παππού που σου μιλάει για το θάνατο. Βγαίνοντας από το Grand Palais το Παρίσι μοιάζει ξαφνικά άδειο και μικρό. Ο κόσμος είναι πολύς στα Ηλύσια Πεδία αλλά νιώθεις ξαφνικά να βρίσκεσαι κάπου πολύ μακριά από εκεί και μαζί με έξι δισεκατομμύρια «Άλλους». Το επόμενο πρωί, καθισμένο σε ένα καφέ της Μπελβίλ - μιας γειτονιάς που συγκεντρώνει πολλές και διαφορετικές εθνότητες -, η Βουνίσια Γάτα χαζεύει τους περαστικούς και ίσα που συγκρατείται να μην ρωτήσει «Ποια είναι η πρώτη σας ανάμνηση; Τί θα θέλατε να αλλάξετε στη ζωή σας; Αισθάνεστε ελεύθεροι;»...
(το κείμενο γράφτηκε για το movieworld)
http://www.6milliardsdautres.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου