Rachel getting married

Ισως ο καλύτερος τρόπος για να δεις μια ταινία είναι να τη δείς χωρίς να έχεις ακούσει τίποτα για αυτή. Ψάχνοντας ένα βράδυ μέσα σε δεκάδες ταινίες που βρέθηκαν μέσα στον υπολογιστή μου και αναζητώντας κάτι ελαφρύ έπεσα πάνω σε αυτή τη ταινία. Από τον τίτλο έκρινα ότι θα είναι κάποια ρομαντική κομεντί, ανάλαφρη. Και όμως όχι....Για κάποιο λόγο που δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να εξηγήσω, σκέφτομαι συνεχώς αυτή τη ταινία εδώ και μερικές μέρες. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι η αμερικάνικη εκδοχή του Festen. Η Κιμ, βγαίνει από το κέντρο αποτοξίνωσης για να πάει στο πατρικό της για μερικές μέρες και να παραβρεθεί το γάμο της αδερφής της. Ο γάμος αυτός και η παρουσία της Κιμ είναι οι αφορμές για να έρθουν στην επιφάνεια δράματα της οικογένειας για τα οποία δεν γινόταν λόγος έως τότε. Παρά τη βαριά ατμόσφαιρα, το περιβάλλον μοιάζει δροσερό, δροσερό όπως η Αν Χαθαγουεη που προσπαθεί να ξεπεράσει τα φαντάσματα του παρελθόντος και ταυτόχρονα να ξαναενταχθεί τόσο στην οικογένεια όσο και στην κοινωνία. Οι σκηνές είναι μακριές με διαλόγους περί ανέμων και υδάτων, κάτι σα γαλλική ταινία, έχοντας στο πίσω πλάνο όλη τη διαδικασία προετοιμασίας ενός ιδιότυπου γάμου μεταξύ ενός μουσικού και μιας ψυχιάτρου. Και όπως σε όλες αυτού του τύπου τις ταινίες, τελειώνει με μία λύτρωση που ζωγραφίζεται υπέροχα στα μάτια των δύο ηρωίδων.

Update: dιαβάζοντας το ποστ του κυρίου Ολντ Μπου, βρήκα τη σωστή λέξη. Αοπλος. Τα γράφει πολυ καλύτερα από μένα για κάποια άλλη ταινία, αλλά περιγράφει αυτό ακριβώς που ήθελα να πω. Οτι δηλαδή είναι πολυ διαφορετικό να βλέπεις μια ταινία χωρίς να ξέρεις τίποτα για αυτή. Με κάποιον τρόπο προσπαθέις να την καταλάβεις, να μπεις μέσα της και όχι να βρεις μέσα σε αυτήν αυτα που έχεις ήδη διαβάσει. Ετσι σου δίνεται η ευκαιρία να αναρωτηθείς γιατί σου αρέσει, χωρίς το βάρος του ότι είναι μια πολυ καλή ταινία και άρα ΠΡΕΠΕΙ να σου αρέσει (μπορεί να ισχύσει και το αντιθετο). Οσο για τη συγκεκριμένη ταινία, μάλλον μου άρεσε γιατί για κάποιο λόγο μου φάνηκε πολυ αληθινή, με την έννοια ότι άγγιζε μια καθημερινή κατάσταση, χωρίς φιοριτούρες, απλά και συγκρατημένα. Είναι και ότι πολλοί γάμοι έχουν πέσει τελευταία, είναι και ότι η γάτα πολυ θα ήθελε ένα κήπο όπως αυτό της ταινίας, είναι και (κυρίως) το γεγόνός ότι πολύ συχνά έχει την αίσθηση ότι δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον της :-)