Σάββατο και απόβραδο
Η γάτα αποφασίζει να πάρει το μετρό για μια απόσταση 15 λεπτά με τα πόδια. Παράλογο μεν αλλά κάνει κρύο, φοράει και τα καλά της για να πάει σε πάρτυ...Μπαίνει λοιπόν για τις δύο στάσεις...Και εκεί κάπου ανάμεσα στο Jaures και στο Louis Blanc, το μετρό βγάζει κάτι περίεργους ήχους. Στοπ. Ακινητοποιείται στη μέση του τούνελ. Ο οδηγός πανικοβάλλεται. Η ώρα περνά, στο βαγόνι μόνο 2-3 άνθρωποι. Το πάρτυ έχει αρχίσει και η γάτα είναι εγκλωβισμένη σε ένα τούνελ. Η ιδέα να βγει να περπατήσει στις ράγες μαζί με τα ποντίκια δεν της αρέσει καθόλου. Το δράμα λήγει μετά από τρία τέταρτα. Και η γάτα φτάνει στο πάρτυ. Για άλλη μια φορά εντυπωσιάζεται με το πως χωράνε 40 άτομα σε 28 τεταγωνικά (μαζί με τα έπιπλα, τη κουζίνα, τη μπανιέρα και ό,τι άλλο έχει ένα σπίτι). Ολοι οι καλοί χωράνε. Ολίγοι γάλλοι (αν και η οικοδέσποινα γαλλίδα), μερικοί ισπανοί, και πολλοι έλληνες (ενοικιαζόμαστε για πάρτυ, πληροφορίες εδώ). Ανάμεσα σε ολίγον ροκ, ολίγον manu chao, αρκετό Claude Francois*, πετάγονται και τα Ημισκούμπρια. Διεθνής η απήχηση, πιο πολύ και απο τον Μανού.
Ξημερώνει κυριακή και οι στίχοι συνεχίζουν..."Είναι που λείπεις εσύ, το χαμόγελό σου
λείπει η ζωή μου η μισή κι ότι είν' δικό σου"
Και αυτός είπε ότι άλλαξε η ώρα και μπερδεύτηκε και άρα δε προλαβαίνει το σινεμά στις 4. Ωραία. Και τώρα τι κάνουμε; Τηλεφωνούμε στο μουσιού Αλκης για να πάμε βόλτα. Η βόλτα γίνεται καφές στην πιο τέλεια γωνία του Παρισιού.
Ερχονται και άλλοι από το χθεσινό πάρτυ. Ηλιος, καρότσια, άπειρα σκυλιά, όλοι έχουν βγει έξω για βόλτα. Βόλτα και εμείς μέχρι το σπίτι του πάρτυ για καθάρισμα...Για δες που δε χρειάζεται και πολλά....Μήπως να φάμε ένα χάπουργκερ; Ανεβαίνουμε το κανάλι. Προορισμός το έταιρο σουπερ καφέ. Μπύρες αυτή τη φορά. Μήπως όμως το χάμπουργκερ δεν είναι αρκετό. Βουρ για το Ave Maria. 
Να περιγράψει κανείς αυτό το μέρος είναι μάλλον αδύνατο. Το κιτσ στο έπακρο, γιγαντιαίες μερίδες βραζιλιανο-αφγανικο-ινδικο-αφρικανικών σπεσιαλιτέ παρέα με καιπιρίνια φράουλα και μάνγκο υπό τη μουσική υπόκρουση του "Ο, τι να ναι" . Φάγαμε, ήπιαμε...και τώρα; Να πάμε σε συναυλία. Είναι 10 το βράδυ και γυρίζουμε ολημερίς. Σπίτι ολοταχώς. Η Ντισκοτέκ μπορεί να περιμένει!
* βλέπε επόμενο ποστ
λείπει η ζωή μου η μισή κι ότι είν' δικό σου"
Και αυτός είπε ότι άλλαξε η ώρα και μπερδεύτηκε και άρα δε προλαβαίνει το σινεμά στις 4. Ωραία. Και τώρα τι κάνουμε; Τηλεφωνούμε στο μουσιού Αλκης για να πάμε βόλτα. Η βόλτα γίνεται καφές στην πιο τέλεια γωνία του Παρισιού.
Ερχονται και άλλοι από το χθεσινό πάρτυ. Ηλιος, καρότσια, άπειρα σκυλιά, όλοι έχουν βγει έξω για βόλτα. Βόλτα και εμείς μέχρι το σπίτι του πάρτυ για καθάρισμα...Για δες που δε χρειάζεται και πολλά....Μήπως να φάμε ένα χάπουργκερ; Ανεβαίνουμε το κανάλι. Προορισμός το έταιρο σουπερ καφέ. Μπύρες αυτή τη φορά. Μήπως όμως το χάμπουργκερ δεν είναι αρκετό. Βουρ για το Ave Maria. 
Να περιγράψει κανείς αυτό το μέρος είναι μάλλον αδύνατο. Το κιτσ στο έπακρο, γιγαντιαίες μερίδες βραζιλιανο-αφγανικο-ινδικο-αφρικανικών σπεσιαλιτέ παρέα με καιπιρίνια φράουλα και μάνγκο υπό τη μουσική υπόκρουση του "Ο, τι να ναι" . Φάγαμε, ήπιαμε...και τώρα; Να πάμε σε συναυλία. Είναι 10 το βράδυ και γυρίζουμε ολημερίς. Σπίτι ολοταχώς. Η Ντισκοτέκ μπορεί να περιμένει!* βλέπε επόμενο ποστ
2 σχόλια:
Καλημέρα από την οροσειρά του Φιλοπάππου. :ο)
Τα φιλιά μου στην οροσειρά του Φιλοπάππου! θα είμαι εκει την ερχόμενη πέμπτη αγαπητέ/ή ανώνυμε/η
Δημοσίευση σχολίου