Μα τι γίνεται στα Πετράλωνα;

Οκ, η γάτα ξέρει τι γίνεται στα Πετράλωνα. Εχει γράψει στο παρελθόν σχετικώς εδώ και έδώ.

Αφορμή όμως για αυτό το ποστ είναι όμως το γεγονός ότι δύο στα τρία Keywords που οδηγούν στον παρόν μπλογκ είναι οι λέξεις "Πετράλωνα" και "Βραζιλιάνα". Και για τη Βραζιλιάνα έχουμε ήδη γράψει. Γιατί τέτοια μανία με αυτή τη περιοχή και αυτό το μπαρ; Είναι ωραία τα Πετράλωνα, όχι επειδή είμαι γειτόνισα. Απλά είναι ωραία...Ομως τις τελευταίες φορές που πήγα έκρινα ότι ίσως παίρνουν και αυτά τον κακό δρόμο. Πριν 20 χρόνια υπήρχαν τα σουβλάκια του Χάρη. Μαλλον υπήρχε και ο Ζέφυρος όπου η γάτα ΄πήγαινε κάθε καλοκαίρι για να δει τους "Γενναίους του Μπρανκαλεόνε". Υπήρχε μάλλον και ο Οικονόμου και πολλά κουτούκια που δεν υπάρχουν πια. Πριν 15 χρόνια, η γάτα δύσκολα έπειθε κάποιον να πάνε κατά εκεί, ήταν εκτός χάρτη εξόδου της Αθήνας. Πήγαινε όμως με αυτούς τους κουλτουριάρηδες φοιτητές που θέλανε να δουν παλιές ταινίες στο Ζέφυρο. Και όταν η ταινία τελείωνε, ειδικά η βραδυνή παράσταση βρισκόσουν σε μια άδεια γειτονιά...Ησυχία. Πριν περίπου 10 χρόνια, ίσως και λιγότερα, ανοιξε ο περίφημος Λυσιέν, άνοιξαν και οι Πλειάδες και μάλλον τότε έγινε γνωστό και το Οινοθεραπευτήριο. Ηταν ακόμα ήσυχα όμως. Δεν είχαν φτιαχτεί και τα πεζοδρόμια στην Τρώων. Η γάτα πήγαινε συνήθως τα μεσημέρια ή απογεύματα κάνονοντας βόλτα στου Φιλοπάππου, ήταν και μερικοί φίλοι που έμεναν εκεί γύρω και μερικοί περισσότεροι που έμεναν στο Θησείο, ιδανικός προορισμός για ένα καφεδάκι ή μια ήσυχη μπύρα, μακριά από τη βαβούρα του κέντρου. Και μετά άνοιξε η Βραζιλιάνα. Και πολλοί, μάλλον πάρα πολλοί ανακάλυψαν τα Πετράλωνα. Η γάτα χάρηκε που άνοιξε αυτό το μπαρ. Τα παιδιά που το έχουν είναι πάρα πολυ συμπαθητικά, ο χώρος όμορφος, η πλατεία μούρλια, γίνονται και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Ομως η γάτα πάει πλέον μόνο απογεύματα εκει. Γιατί το βράδυ η βαβούρα και ο κόσμος δεν αντέχονται. Πολύ βαβούρα, πολύς κόσμος...Δυστυχώς. Τη κυριακή του Θωμά, είχαμε την ιδέα να πάμε για φαγητό στα Πετράλωνα και πάλι, αναζητώντας κάτι ήσυχο. Το σοκ ήταν μεγάλο. Απειρα τα τραπέζια του Οινοθεραπευτηρίου, άπειρα τα τα τραπέζια των νέοαφιχθέντων ετιατορίων στην Κυδαντιδών, άπειρα τα τραπέζια και στην Τρώων. Καθίσαμε στο ουζερί απέναντι από το Ζέφυρο, το οποίο αν δεν απατώμαι, υπήρχε πάντα ως καφενείο (και τώρα μάλλον λέγεται Τσιπουράδικο). Γεματο νέους ήταν αυτή τη φορά και μας φάνηκε ότι ήταν το μόνο ¨φυσιολογικό¨ μέρος. Ενα μέρος που δεν ήταν κάπως στημένο τελοσπάντων. Και ομολογώ ότι οι μεζέδες μας εξέπληξαν ευχάριστα. (σούπερ ψαράκια!). Και ήταν μεσημέρι και είχε ήλιο και η γάτα πέτυχε τυχαία πολλούς γνωστούς γάτους μιας και κάτι έχουν πάθει όλοι με τα Πετράλωνα...Πριν δέκα χρόνια, η απάντηση στην πρόταση της γάτας "Πάμε στα Πετράλωνα" ήταν 90% αρνητική. Τώρα ξαφνικά όλοι λένε ναι. Από τη μία η γάτα χαίρεται γιατί πολύ αγαπάει την πίσω πλευρά του Φιλοπάππου...Από την άλλη όμως δεν θέλει να δει κι άλλη μοντέρνα ταβέρνα να σκάει μύτη στην Τρώων...

Η φωτό είναι κλεμμένη από αυτό το υπέροχο μπλογκ http://cinemahellas.blogspot.com, το οποίο ανακάλυψα αναζητώντας κάποια φωτογραφία από τα Πετράλωνα που να ταιριάζει στο κείμενο. Δε βρήκα καμία ούτε που να ταιριάζει ούτε που να μην ταιριάζει...

Δε βάζω άλλη φωτό, γιατί προτιμώ την εικόνα των Πετραλώνων όπως είναι στο μυαλό μου: Σήμερα, πριν 10 χρόνια, πριν 20 χρόνια