[μεταφέρεται από τα σχόλια γιατί με άρεσε] συνέχεια από εδώ
Ο/Η alkis είπε...
...και ειδικα στο κομματι απο jaurés μέχρι gambetta όπου η rue des pyrénées είναι μονίμως μπλοκαρισμένη... Σκηνικό: ραντεβού σε 20 λεπτά από το σπίτι μου στη φωλιά της βουνίσιας γάτας που έχει επιλέξει να ζεί στην οδό των Πυρηναίων κάτω από τις κορφές του buttes Chaumont...μοναδικό μέσο συγκοινωνίας το 26 που με όλο το Maghreb, αλλά και τις υπόλοιπες φυλές του κόσμου που συγκεντρώνονται εκεί μέσα μοιάζει με μαγικό καραβάνι χωρίς προορισμό...αποφασίζω λοιπόν να αφεθώ στα μυστήρια που μου αποκαλύπτει, να χαζέψω όλη την πολυχρωμία που ακυρώνει την γκριζίλα του Παρισιού, να παρυμαθιαστώ και να υπερβώ την κλειστοφοβία μου... Αλλάαα...επιστροφή στην πραγματικότητα...επειδή στη χώρα του καρτέσιου το παραμύθι είναι χάσιμο χρόνου, το καραβάνι με τον αριθμό 26 γινεται πάντα η αιτία να φτάσω αργοπορημένος, η βουνίσια γάτα στο τσάκ να μεταμορφωθεί σε αφρικάνικη λέαινα ισχυριζόμενη πως έχουν περάσει τέσσερα 26 από τη στιγμή που δώσαμε ραντεβου (γεγονός που δέν εχω λόγο να αμφισβητήσω γιατί κι αυτό απόκειται στη μαγεια του 26) και η εικοσάλεπτη διαδρομή να έχει διασταλει -ω ναι- στα 45 λεπτά...Τι να πώ μετα; Αφού στη χώρα του καρτέσιου ουτε ο Γάγγης ούτε ο Νείλος σε ξεπλένουν...Οπότε καταφεύγω μη έχοντας επιλογή στο ελληνοχριστιανικό 'ήμαρτον' και περιμένω να ηρεμήσουν τα πνευματα...
26...MON FABULEUX DESTIN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου