3.4.08

Μια χορογραφία

Δεν θα πω αυτή τη φορά γιατί μ’ αρέσει τόσο μα τόσο πολύ το Beaubourg (ως κτίριο, κατάσταση, θεσμός, χώρος, ιδέα). Θα πώ μόνο για ένα βίντεο που είδα στο μήνα videodanse που ξεκίνησε σήμερα. Δύο θεματικές: η δεύτερη με κούρασε και δε θα μιλήσω για αυτήν ( σύγχρονοι πειραματισμοί υποτίθεται σε σχέση με τι κίνηση…απίστευτα αργά και βαρετά). Όμως στην πρώτη ενότητα με τίτλο Habiter, habiller, les usages du costume, είδα διάφορες reconstitutions παλαιών χορογραφιών ανάμεσα στις οποίες μια reconstitution (αλήθεια πως το λέμε αυτό στα ελληνικά;) μια παράστασης του Nijinsky : Le sacre du printemps. Παρακολουθώ πολύ χορό , σύγχρονο και κλασσικό αλλά αυτή η χορογραφία των αρχών του 20ου αιώνα με άφησε άναυδη. Δε ξέρω που κανείς μπορεί να βρει αυτό το video αλλά ψάξτε…Και βέβαια περιμένω από τον Αλκη να γράψει κάτι παραπάνω για αυτό ως ειδικός…

(είναι προφανές ότι διανύουμε περίοδο Παρισιού, αλλά θα επανέρθουμε και στο Ελλάντα...ή μπορεί και να πάμε μέχρι Βερολίνο, Λονδίνο, Μοζαμβίκη, Βραζιλία...)

Videodanse, Centre Georges Pompidou 2-28avril 2008 (το συγκεκριμένο video θα ξαναπαιχτεί)

το πρόγραμμα εδώ


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

"Η θυσία της άνοιξης" του Νιζινσκυ (σε μουσική Στραβινσκυ)υπήρξε για το χορό ό,τι "οι δεσποινίδες της Αβινιόν" του Πικάσσο για τη μοντέρνα ζωγραφική. Στη θυσία αλλάζουν όλα: η τεχνική, η αντίληψη για το σώμα, οι σχέσεις και οι ιεραρχίες ανάμεσα στους χορευτές κλπ κλπ...
Το videodanse όμως συνεχίζεται και τισ τελευταιες μέρες έχς δει καταπληκτικά πραματα - P. Bausch, I. Fabre, T. Brown, M. Cunningham, Vanderkeybus, C. Rizzo, Forsythe...αλλά αυτός που μου άρεσε πιο πολυ από όλα -κυρίως γιατί δεν ήξερα τη δουλειά του μέχρι τώρα οπότε ήταν έκπληξη- είναι ο Jan Lauwers και το περφορμανς La chambre d'Isabella που στήνεται ανάμεσα στη βιογραφία και το μύθο με κεντρική ηρωίδα την Ιsabella και ένα σύνολο απο αφρικάνικες μασκες και τοτέμ που ο σκηνοθέτης κληρονόμησε από τον πατέρα του http://www.needcompany.org/cgi-bin/www_edit/projects/nc/scripts/nc.cgi?a=f&t=EN&session=5134