17.4.08

Προσεχώς: Να προσέχετε τον εαυτό σας

“J'ai reçu un mail de rupture. Je n'ai pas su répondre.
C'était comme s'il ne m'était pas destiné. Il se terminait par les mots : Prenez soin de vous.

J'ai pris cette recommandation au pied de la lettre.
J'ai demandé à cent sept femmes - dont une à plumes et deux en bois - , choisies pour leur métier,
leur talent, d'interpréter la lettre sous un angle professionnel. L'analyser, la commenter, la jouer, la danser, la chanter.
La disséquer. L'épuiser. Comprendre pour moi. Parler à ma place. Une façon de prendre le temps de rompre.
A mon rythme.
Prendre soin de moi.”

Είδα πρώτη φορά έργο της Sophie Calle όταν πρώτοήρθα στο Παρίσι. Και μου πήρε αρκετό καιρό για να πάψω να σκέφτομαι αυτή την έκθεση στο Beaubourg. Γραπτός λόγος, εικόνες, εγκαταστάσεις. Μια τέχνη που με μπέρδεψε πολύ αρχικά αλλά με τίποτα δε μπορούσα να ξεχάσω εκείνο το κομμάτι με τίτλο "Douleur exquise" (ακραίος πόνος;). Οι πρώτες αίθουσες με τίτλο Avant la douleur ήταν μια φωτογραφική έκθεση, αντίστροφη μέτρηση ενός ταξιδιού της καλλιτέχνιδας στην Ιαπωνία, το οποίο ήταν η αιτία ενός βίαιου χωρισμού. Μετά ακολουθεί μια εγκατάσταση που είναι ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, εκεί που η Sophie Calle δέχτηκε το τηλεφώνημα από τον καλό της ότι χωρίζουν. Τέλος, οι αίθουσες με τίτλο Après la douleur: Εκεί αρχίζει το κείμενο. Και η ιδέα της Sophie Calle να ρωτήσει 60 ανθρώπους « πότε πονέσατε πιο πολύ στη ζωή σας;» . Κάτι σαν ρεπορτάζ θα έλεγε κανείς. Σε ένα ταμπλό είναι η εξιστόρηση του πόνου της, στο άλλο είναι η απάντηση από κάποιο από τους ερωτηθέντες.

Αυτές τις μέρες ξεκίνησε στη Εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας ( τόπος μεγάλου πόνου ;-) ) η έκθεση της Sophie Calle με τίτλο αυτή τη φορά Prenez soin de vous ( Να προσέχετε τον εαυτό σας). Μετά από ένα ηλεκτρονικό γράμμα χωρισμού που τελείωνε με αυτή τη φράση, η καλλιτέχνης ρωτά 107 γυναίκες να ερμηνεύσουν αυτό το γράμμα. Δεν έχω δει ακόμα την έκθεση, δεν είναι περίοδος για έντονες συγκινήσεις…Την προτείνω ανεπιφύλακτα όμως σε όσους και όσες βρεθούν στο Παρίσι μέχρι τον Ιούνιο ( ευκαιρία και για επίσκεψη στο ναό της γνώσης)

Bibliothèque Nationale Site Richelieu 58 rue de Richelieu 75002 Paris ως τις 8 Ιουνίου.

ανταπόκριση απο κάποιον που είδε την έκθεση στα σχόλια

και εδώ

3 σχόλια:

a.h. είπε...

συμφωνω και επαυξανω...ακομα κι εγώ που δεν τα πάω και πολυ καλά με την conceptual art, ομολογώ πως η εκθεση της Sophie Calle είναι μοναδική εμπειρία. Πέρα από την απίστευτη ιδέα του να χρησιμοποιησει το mail του χωρισμού με τον τρόπο που το χρησιμοποίησε, ο καθεαυτό τρόπος με τον οποίο είναι στημένη η έκθεση ειναι εξαιρετικός και δημιουργεί μια οπτικοακουστική εγκατάσταση καταπληκτική. Ευρηματική η αντιστροφή που επιτυγχάνεται: ενω ο εραστής στελνει το mail για να μεταφέρει σε γραπτό λόγο την επιθυμία του χωρισμού, ακολουθώντας έτσι την κλασική πεποί8ηση του "verba volant, littera scripta manent"(τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν, η Sophie Calle το μετατρέπει ξανά σε λόγια, λόγια, λόγια.... Το αναγνωστήριο λοιπόν της BNF όπου γίνεται η εγκατάσταση μετατρέπεται σε ένα α-νόητο ηχοτοπίο που προκαλείται από τις 107 γυναίκες που σχολιάζουν το γράμμα, η κα8εμιά με τον τρόπο της... τραγουδώντας, αυτοσχεδιάζοντας, χορεύοντας κλπ...
Αξεχαστο...
ΥΣ. Υπόψιν: δεν πρόκειται για οποιεσδήποτε 107 γυναίκες(που θα είχε κι αυτο ενδιαφέρον)...η λίστα των σχολιαστών του γράμματος εκτείνεται από τη Miss Kittin μέχρι τη Jeanne Morreau και περιλαμβάνει ηθοποιούς, χορεύτριες-χορογράφους, τραγουδίστριες, γλωσσολόγους, συγγραφείς, εικαστικές καλλιτέχνες, dj's κλπ κλπ

a.h. είπε...

ΥΣ2: Ηθικό δίδαγμα: Μην χωρίσετε πότε στέλνοντας e-mail. Είναι που είναι ξεφτίλα ως τρόπος χωρισμού, αλλά επιπλέον στη μετα-Calle εποχή κινδυνεύετε να ξεφτιλιστείτε και δημοσίως ανα τον κόσμο

vounisia gata είπε...

ειδικά οι διαμένοντας στη Γαλλια. Δε νομίζω ότι η Calle έχει ανακαλύψει ως πηγή έμπνευσης την Αθήνα ακόμα. Τα περισσότερα έργα της πάντως είτε εμπλέκουν ένα σωρό από καθημερινούς ανθρώπους, είτε είναι αποτέλεσμα παρακολούθησης αγνώστων (που μετά γίνονται θέαμα - και για αυτό έχει κατηγορηθεί πολλάκις) είτε αφορούν την προσωπική της ζωή ( με τον τρόπο που τελικά εκθέτει και τον ίδιο της τον εαυτό, τελικά -λένε- νομιμοποιείται να βγάζει στη φόρα και τη ζωή των άλλων). Παρεπιπτόντως η συγκεκριμένη έκθεση ήταν η επίσημη συμμετοχή της Γαλλίας στη περσινη (νόμιζω) μπιενάε της Βενετίας. Αλλοι την αντιμετώπισαν με διθυράμβους, άλλοι ως απίστευτα αυτοαναφορική ...και σε αυτο θα διαφωνήσω κάθετα παρόλο που έτσι φαίνεται εκ πρώτης όψεως.