Έναν ωραίο Αύγουστο πριν μερικά χρόνια, ένα ακυβέρνητο* ιστιοπλοϊκό, με τους εναπομείναντες μετά από 3 εβδομάδες επιβάτες του, ενώ βρισκόταν σε πλήρη αποδιοργάνωση και ενώ τα μποφόρ ανέβαιναν, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Αμοργό και να πλεύσει βορειοανατολικά. Μετά από αρκετές ώρες θαλασσοδαρμού, καψίματος στον ήλιο και αφού τα πράγματα που βρίσκονταν στις καμπίνες της πλώρης βρέθηκαν στις καμπίνες της πρύμνης, το ιστιοπλοϊκό βρέθηκε στον όρμο Καλαντού ( ή Καλαντώ (ό) )..της νότιας Νάξου. 
Ο ήλιος έπεφτε και η ταβέρνα- παράγκα με τις απίθανες μπριζόλες ήταν ακόμα εκεί. Μαζί με ένα σούπερ ντόπιο τυρί του οποίου το όνομα δε θυμάμαι τώρα ( λίγη βοήθεια παρακαλώ). Σε αυτή την ερημική παραλία όπου δύσκολα φτάνεις από την ξηρά, εκείνο το απόγευμα, κάποιοι ψάρευαν -δυστυχώς- γόνο στην ακροθαλασσιά. Ψάρεψαν και μερικά κόκαλα μπριζόλας. Οι περίφημες αυτές μπριζόλες τρώγονται και κρύες την επομένη κάνοντας κύκλους στις μικρές Κυκλάδες. Αλλά αυτό είναι από προηγούμενη περιπέτεια του ίδιου Αυγούστου.
*ο καπετάνιος μάλλον είχε αποφασίσει να ακολουθήσει το παράδειγμα του πληρώματος: κοινώς να μη σκοτίζεται για τίποτα.
[οι φωτό δεν θυμάμαι ποιανού ακριβώς ευγενική χορηγία είναι :-( ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου