Apéro

Μ'αρέσει η γαλλική συνήθεια του apéritif (κατά κόσμον apéro). Στην αρχή πίστευα ότι σήμαινε απλά ένα ποτό πριν το δείπνο. Οχι οποιοδήποτε ποτό, είναι συγκεκριμένα αυτά που πίνονται πριν το δείπνο. Πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι σημαίνει και πολλά άλλα. Καταρχήν το apéritif συνδυάζεται πάντα με ολίγον τσιμπολόγημα (έως πολύ). Η λέξη χρησιμοποιείται και για έξοδο κατά τις 7-8 ( ή και πιο αργά τα σαββατοκύριακα) και μεταφράζεται στο "πάμε να πιούμε ποτά" (κρασιά συνήθως τους χειμερινούς μήνες, παστίς, μοχίτο και διάφορα άλλα όταν βγάλει ήλιο....και το καλοκαίρι δε λέει να νυχτώσει στο Παρίσι...). Τελευταία πάλι, όλο με καλούν για apéritif σε σπίτια το βράδυ και αυτό μεταφράζεται σε "θέλω να καλέσω κόσμο σπίτι αλλά βαριέμαι να μαγειρέψω οπότε εμφανίζω βρωμερά ( και νοστιμότατα) τυριά και σαλαμάκια". Πήγαινα και εγώ σε αυτές τις soirées κατά τις 8 πιστεύοντας ότι κατά τις 10 θα μαζευτώ σπίτι μου...και μαζευόμουν κατά τις 2 το πρωί έχοντας στο στομάχι πάνω από 2 μπουκάλια κρασί. Πιο πολύ μ'αρέσουν όμως τα "μικρά" apéritif τετ α τετ με φίλο ή φίλη σε κάποιο σπίτι. Ενα με δύο καλά μπουκάλια κρασί, τυράκι, σαλαμάκι ( κατά τα γνωστά) συν κάποια έξτρα λιχουδιά και κουβεντούλα επί παντός επιστηστού μέχρι "πρωίας" (δηλαδή 12 γιατί έχουμε και δουλειές). Τις πιο ωραίες κουβέντες έχω κάνει σε αυτά τα apéritif. Βέβαια ασυναγώνιστα παραμένουν τα apéritif μόλις σκάσει ο ήλιος στο Παρίσι, σε κάποια terrasse, με τον άπειρο κόσμο που βγαίνει έξω ξαφνικά σαν τα σαλιγκάρια...και φωτοσυνθέτει με τις ώρες μπροστά σε ένα ( καλά, περισσότερα από ένα) παγωμένο λευκό κρασί. Ε, μετά ακολουθεί και ένα κανονικό δείπνο για να συνέλθει το στομάχι. Και γιατί apéritif χωρίς κανονικό φαγητό μέτα δεν είναι apéritif!
Δε πήγα, δεν είδα κάτι συγκλονιστικό αυτές τις μέρες ( μήπως είδε κανένας άλλος;), όμως το χθεσινόβραδινό apéritif μ' αρεσε πολύ πολύ.